του Αλεξάνδρου Μπαξεβάνη : Αυτό που οφείλουμε να τηρούμε

Αυτό που οφείλουμε να τηρούμε και να πιστεύουμε σαν Έλληνες Χριστιανοί είναι Θρησκεία Πατρίδα Οικογένεια αυτό μας κρατάει ακόμα αν και λίγοι άνθρωποι το πιστεύουν και ο λόγος γιατί δεν υπάρχει η γνώση από τους γονείς δάσκαλους για να εξηγήσουν την σημασία και την ιερότητα των λέξεων .Με τα λυπείς μου βλέπω γύρο μου ότι  πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τα βασικά , γνωρίζουν μόνο επιφανειακά θεωρώ

Ότι πρέπει να ξέρουμε το τι γιορτάζουμε το γιατί και το πως! αλλά πως να γνωρίσουμε όταν κάποιοι άνθρωποι βλέπουμε την ζωή θολά και κάνουμε της μέρες ίδιες με όλες τις άλλες.

Βλέπω επίσεις ότι δεν σεβόμαστε μέσα στις εκκλησίες οι πιο πολλοί πηγαίνουν για να κουτσομπολέψουν για να δείξουν την ενδυμασία τους και άλλα πολλά που μόνο θυμίζει καφενείο βλέπεις στην εκκλησιά όμως φίλοι μου θα ακούσεις αυτό που μας είπε ο Θεός από το ευαγγέλιο , αλλά πως να ακούσουμε όταν μερικά κινητά τηλεφωνά χτυπάνε μέσα στην εκκλησιά και όταν ακούς μια μουρμούρα {σχετικό άρθρο κανετε κλικ εδω } .Για την πατρίδα ποιος από την νεολαια γνωρίζει ιστορικά στοιχεία από πολλούς ακούω για το θέμα τις προσφυγιάς ότι και εμείς ζήσαμε αυτές τις καταστάσης ας διαβάσουν αυτό {εδώ κάνετε κλικ } μην τα ισοπεδώνουμε όλα.. και να κάνουμε τους αμπελοφιλόσοφους και να σταματισουν να πιπιλούν συνέχεια αυτη την καραμέλα  … Οικογένεια Ο Χριστιανισμός πραγματοποίησε στην κοινωνία μια επανάσταση στις οικογενειακές σχέσεις. Προσέφερε στους ανθρώπους ένα υψηλό ηθικό επίπεδο που εμποδίζει την εξάπλωση της αμαρτίας και του ελαττώματος, εγκρίνοντας τη μοναδικότητα της κάθε οικογένειας. Ο Χριστιανισμός υποστήριξε την  σκέψη του ανθρώπου ότι ο γάμος είναι μια ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας, ο οποίος είναι άγιος και άρρηκτος, στον οποίο ο σύζυγος όχι μόνο πρέπει να τρέφει τη γυναίκα, αλλά επίσης να λαμβάνει πλήρως τη φροντίδα για αυτή,όπως για  τον εαυτό του.

Ο Απόστολος Παύλος στην Επιστολή στον μαθητή του Τιμόθεο,μαρτυρεί: «εἰ δέ τις τῶν ἰδίων καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ προνοεῖ, τὴν πίστιν ἤρνηται καὶ ἔστιν ἀπίστου χείρων.» (1 Τιμ 5, 8.). Η διδασκαλία του Χριστού εισήγαγε μια τέτοια έννοια που ήταν ξένη στον παλιό άνθρωπο – αυτοθυσία στην οικογένεια. Ο σύζυγος, για πρώτη φορά τοποθετείται όχι σαν ένας αυταρχικός κυβερνήτης, δεσπότης και τύραννος στην οικογένεια αλλά ένας επικεφαλής, η κυριαρχία του οποίου είναι στη φροντίδα και στην ευθύνη για την μικρή αγέλη που του παραδόθηκε.Ο Χριστιανισμός εξυψώνει την οικογένεια  στα ύψη της θεανθρώπινης επικοινωνίας. Βλέπει την οικογένεια ως μια μικρή Εκκλησία. Όπως η εκκλησία είναι μια κοινωνία των πιστών, ενωμένων με την αγάπη προς τον Χριστό, έτσι και η οικογένεια  είναι μια κοινότητα του άντρα, της γυναίκας και των παιδιών τους,  ενωμένων μεταξύ τους με αμοιβαία αγάπη, την αφοσίωση, τη θυσία και την ευθύνη. Ο σύζυγος στην οικογένεια, είναι όπως ο Χριστός στην Εκκλησία –αγαθός, πράος αλλά την ίδια στιγμή, απαιτητικός ποιμένας. Στον κόσμο γύρω μας δεν υπάρχει άλλη πιο αποτελεσματική δύναμη από τη θρησκευτική, η οποία θα μπορούσε να προστατεύει την οικογένεια που χάρισε ο Θεός στην ανθρωπότητα . Το επίπεδο του κινδύνου είναι τέτοιο ώστε  σήμερα απαιτούνται κοινές προσπάθειες όλων των θρησκευτικών ανθρώπων, για τους οποίους το μέλλον της ανθρωπότητας δεν είναι μια κενή φράση, αλλά το αντικείμενο της φροντίδας  και των προσευχών

Γράφει ο Αλέξανδρος Μπαξεβάνης