Ο Χριστός στην ευαγγελική περικοπή λέγει : « όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτὸν και αράτω τον σταυρόν αυτοῦ ». Το ερώτημα που τίθεται είναι ποιός ή τι είναι ο σταυρός του καθενός ανθρώπου.
   Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε ή καλύτερα να βιώσουμε την έννοια της λέξεως Σταυρός, είναι αναγκαία η προσπάθεια προσέγγισης του λόγου για τον οποίο ο Χριστός σταυρώθηκε. Τι σημαίνει δηλαδή, τι είναι ο Σταυρός του Χριστού. Αν αυτό βιωθεί τότε θα κατανοηθεί και γιατί ο Χριστός προτείνει στον κάθε άνθρωπο να σηκώσει τον δικό του σταυρό και να ακολουθήσει Αυτόν, να βιώσει δηλαδή έναν τρόπο ύπαρξης ίδιον με αυτόν τον σταυρικό τρόπο ύπαρξης που έζησε ο Χριστός.
   Με την σταύρωση Του ο Χριστός εκδηλώνει την αγαπητική του ενέργεια για τον άνθρωπο. Αγάπη που ξεπερνά κάθε ανθρώπινο μέτρο και που δύσκολα γίνεται κατανοητή. Αγάπη, η οποία δεν κρατά τίποτα για τον εαυτό της αλλά θυσιάζει τα πάντα και θυσιάζεται για όλους. Μέχρι τού ακρότατου σημείου τού θανάτου και μάλιστα του ατιμωτικού σταυρικού θανάτου. Η σταύρωση τού Χριστού δηλαδή είναι μία πράξη, η οποία δημιουργεί σχέση. Δημιουργεί σχέση με κάθε άνθρωπο, προκειμένου ο καθένας να συμμετάσχει και αυτός στο πάθος, στον πόνο και στην συνέχεια να δημιουργήσει σχέση αγάπης με τους συνανθρώπους του, είτε σταυρούμενος με οποιοδήποτε τρόπο για αυτούς, είτε προκαλώντας την εκ μέρους τους συμπόνια, και αγαπητική διάθεση προς αυτόν.
   Ο κάθε πιστός καθημερινά έχοντας τα δικά του προβλήματα, τα δικά του βάσανα βιώνει τον δικό του σταυρό, ζει την δική του σταύρωση. Ο κάθε άνθρωπος έχει έναν δικό του κόσμο με τις καλές και τις κακές του στιγμές. Όταν αυτόν τον κόσμο τον κρατήσει για τον εαυτό του, όταν δεν απαρνηθεί τον εαυτό του, όταν δεν σταυρωθεί, όταν δηλαδή πολύ απλά δεν δείξει τον πόνο του στους άλλους, τότε ο πόνος αυτός θα μείνει αθεράπευτος, θα παραμείνει κλεισμένος μέσα του και με αυτό το βάρος ο ίδιος δεν θα μπορεί να εξέλθει προς συνάντηση με τους άλλους για να συνβιώσει να συνζήσει.
   Ο Σταυρός του καθενός πρέπει να μοιράζεται όπως δόθηκε ή καλύτερα όπως μοιράστηκε με όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών και ο Σταυρός του Χριστού.
   Θέλοντας η Εκκλησία να δείξει ότι ο Σταυρός του Χριστού αλλά και ο Σταυρός του καθενός μας δεν είναι ατομικό γεγονός ή κάτι μαγικό, προβάλλει Αυτόν τρεις φορές κάθε έτος, υψώνει τον Τίμιο Σταυρό προς προσκύνηση. Μία κατά την Μεγάλη Παρασκευή, μία κατά την εορτή της Υψώσεως και μια σήμερα κατά την τρίτη Κυριακή των Νηστειών της Σαρακοστής. Στο μέσο του αγώνα για την υποδοχή του Αναστημένου Χριστού, αλλά και πάντοτε ο καθένας πρέπει να πιστέψει προσκυνώντας τον τίμιο Σταυρό, ότι δεν είναι μόνος του, ότι δεν σταυρώνεται για τον εαυτό του, ότι ο πόνος του είναι πόνος δικός του, αλλά και των άλλων, ότι ο πόνος των άλλων είναι και δικός του και ότι τελικά κανείς δεν σώζεται μόνος του. Να πιστέψει ότι όταν ακολουθεί τον Χριστό ακολουθεί πρωτίστως έναν τρόπο ύπαρξης, έναν τρόπο θυσιαστικής συμπεριφοράς προς τους άλλους και για τους άλλους.
   Στην ευχαριστιακή σύναξη ο Σταυρός του Χριστού είναι μια συνεχής πραγματικότητα, η οποία όπως σε όλη την Εκκλησία, έτσι και σε κάθε πιστό δίνει την προοπτική του αύριο, δηλαδή καθορίζει το μέλλον, τα έσχατα, είναι κατάσταση την οποία βιώνει από τώρα ο πιστός θυσιαζόμενος, σταυρούμενος για τους άλλους εξαιτίας του υπερβολικού έρωτα για τους άλλους, όπως και ο Χριστός σταυρώθηκε για τους ανθρώπους ένεκα της υπερβολικής Του ερωτικής αγαθότητας.

Γράφει ο Ιωάννης Π. Μπουγάς, Θεολόγος



σσ.theodromion.gr :  Γίνετε συνοδοιπόροι μας στην γνώση και την ενημέρωση.

Στείλτε στο theodromion@gmail.com  άρθρα, ιστορικά Ιέρων Ναών -Μοναστηριών βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με  τους Αναγνώστες μας.

Αν σας αρέσει κοινοποίησετο στον τοίχο σας (facebook) ή γράψετε το σχόλιο σας ακριβώς από κάτω από την ανάρτηση μας