του π Θεοφίλου : Δυο επιλογές έχεις διάλεξε
Χρόνος Ανάγνωσης 6 Λεπτά
Μόνο μαύρη μπορεί να χαρακτηριστεί για τον ελληνισμό η μέρα στην οποία σημειώνεται μία τέτοια εθνική ήττα. Όποιος δεν το νιώθει, όποιος αυτήν την στιγμή δεν αισθάνεται έναν περίεργο κόμπο στο στομάχι του και μία ακαθόριστης προέλευσης πικρή γεύση στο στόμα του δεν θα αντιληφθεί ποτέ τις αντιρρήσεις μας για τη νέα συμφωνία.
Last Updated on: 17th Ιούνιος 2019, 12:00 πμ
Μόνο μαύρη μπορεί να χαρακτηριστεί για τον ελληνισμό η μέρα στην οποία σημειώνεται μία τέτοια εθνική ήττα. Όποιος δεν το νιώθει, όποιος αυτήν την στιγμή δεν αισθάνεται έναν περίεργο κόμπο στο στομάχι του και μία ακαθόριστης προέλευσης πικρή γεύση στο στόμα του δεν θα αντιληφθεί ποτέ τις αντιρρήσεις μας για τη νέα συμφωνία.Ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο; Ότι οι άνθρωποι που προδίδουν και ξεπουλάνε την χώρα μας, οι άνθρωποι που οδήγησαν στην μιζέρια, στην φτώχια και στον γκρεμό την πατρίδα μας, είναι αυτοί που ζουν χωρίς τις εθνικές ευαισθησίες είναι οι άνθρωποι που διοικούν σήμερα αυτόν τον τόπο! Είναι οι άνθρωποι που κατέχουν θέσεις, που παίρνουν ιστορικές αποφάσεις, που ακούγονται περισσότερο από εμάς που σαφώς είμαστε πολύ περισσότεροι. Και προσέξτε, δεν αναφέρομαι μόνο στους κυβερνητικούς και τους πολιτικούς! Αναφέρομαι σε όλους! Δικαστές, κυβερνητικούς αξιωματούχους, πολιτειακούς παράγοντες, ανώτερους κρατικούς λειτουργούς, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς, καλλιτέχνες και γενικότερα ανθρώπους του πνεύματος και των τεχνών.
Σε καίριες θέσεις υπάρχουν άνθρωποι που δεν ριγούν μπροστά σε μία γαλανόλευκη! Ο εθνικός ύμνος τους αφήνει αδιάφορους, η ελληνική ιστορία και παράδοση αποτελούν γι’ αυτούς γραφικότητες, γενικά δεν έχουν καμία συναισθηματική εμπλοκή με αυτό που ονομάζουμε Ελλάδα. Και αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχουν συνείδηση της εθνικής ταυτότητας. Αυτό θέλουν να κάνουν και εμάς. Να μας κάνουν έναν λαό χωρίς να έχουμε την συνείδηση της εθνικής ταυτότητας. Ένας λαός με συνείδηση της εθνικής του ταυτότητας, αποτελεί μόνιμη απειλή, γιατί μπορεί να ξυπνήσει και να διεκδικήσει την πατρίδα του με όρους εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας. Αυτό είναι που «ενοχλεί». Γι αυτό θέλουν να μας κάνουν έναν λαό χωρίς πατρίδα, χωρίς ελπίδα και χωρίς όραμα.
Το όραμα και η ελπίδα είναι εκείνο που κρατά την ψυχή του ανθρώπου ελεύθερη. Έστω κι αν ο άνθρωπος είναι στην πιο σκοτεινή φυλακή.
Σου κλέβουν το δικαίωμα να ελπίζεις. Σε αφήνουν χωρίς ελπίδα! Όταν μένεις χωρίς ελπίδα, χάνεις την ικανότητα να ονειρευτείς. Κι ο άνθρωπος ή ο λαός που δεν μπορεί να ονειρευτεί, δεν μπορεί κοιτάξει στα μάτια τη ζωή. Δεν μπορεί να έχει όραμα.
Το όραμα και η ελπίδα είναι αυτό που απελευθερώνει.
Είναι η δύναμη που σου δίνει την ελευθερία της επιλογής. Κι ο άνθρωπος που έχει ελευθερία επιλογής είναι δυνατός άνθρωπος.
Ο άνθρωπος χωρίς όραμα, λαός χωρίς όραμα και χωρίς εθνική ταυτότητα, είναι εύκολοι στόχοι στα χέρια κάθε δυνάστη, κάθε βιαστή, κάθε απάνθρωπου χειριστή των ψυχών και της διάνοιας.
Αλήθεια. Γιατί όλοι επιθυμούν να αρπάξουν και να κλέψουν την ταυτότητα της Ελλάδας?
Αλήθεια, μπορεί να αγαπά την πατρίδα του ο Γερμανός, ο Τούρκος, ο Ρώσος, και δεν μπορούμε εμείς; Στο κάτω κάτω, αν μια πατρίδα ανά τον κόσμο έχει προσφέρει στις άλλες πατρίδες, αυτή είναι η δική μας πατρίδα.
Μπορεί ο έλληνας, ο απόγονος του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα του Μέγα Αλεξάνδρου, να μην αγαπά τον τόπο του, την ιστορία του, το παρελθόν του; Ρωτάω μπορεί, έχει αυτό το δικαίωμα;
Εγώ λέω όχι.
Μόνο ένας υβριστής, ένας χαμερπείς χαμαιλέοντας, άσκεφτος μπορεί να έχει γεννηθεί στην Ελλάδα και να μην αισθάνεται ιερή υποχρέωση και σεβασμό για αυτήν την πατρίδα.
Πολλές φορές σκέφτομαι μήπως αυτοί που δεν είναι πατριώτες, είναι άτομα τα οποία απλά δεν έχουν το θάρρος την δύναμη να σηκώσουν στην πλάτη τους, όλη αυτή την μοναδική και παγκοσμίως αναγνωρισμένη ιστορία. Γιατί, για να λέμε την αλήθεια, είναι ντροπή να έχεις πατέρα έναν δάσκαλο πχ και εσύ να μην έμαθες να γράφεις. Είμαστε άξιοι της τύχης μας και για να το χοντρύνω λιγάκι, ότι παθαίνουμε και ότι θα τραβήξουμε μας αξίζει.
Είμαι πατριώτης. Καλός, κακός, πράσινος, κόκκινος, μπλε, βρώμικος, καθαρός, όπως γουστάρω, όμως είμαι Έλληνας πατριώτης, αγαπώ την Ελλάδα, και αν όπου υπάρχει αγάπη υπάρχει και δημιουργία, όπως λένε οι σοφοί, μπορεί και εγώ κάτι να δημιουργήσω για την Ελλάδα. Χωρίς αγάπη, υπάρχει δημιουργία και προστασία; Για να προστατεύσεις κάτι, πρέπει πρώτα να το αγαπάς.
Τώρα θα μου πεις. Τι μας λες πάτερ τώρα? Ποια αγάπη? Που την πουλάνε? Που υπάρχει?
Εδώ σε δικαιολογώ γιατί είναι δυσεύρετη η αγάπη γιατί σκοτώσαμε Αυτόν που δημιούργησε την αγάπη και στη θέση Του βάλαμε αυτόν που είναι ο εχθρός της αγάπης.
Αλλά ξέρουμε τον Θεό? Εδώ θα σου πω όχι, γιατί φτιάξαμε και γνωρίσαμε ο κάθε ένας από εμάς έναν δικό μας θεό επειδή έτσι μας γουστάρει και έτσι μας βολεύει. Φτιάξαμε έναν θεό που μας επιτρέπει να τον βρίζουμε. Φτιάξαμε έναν θεό που μας επιτρέπει να βρίζουμε την μάνα του.
Με λίγα λόγια πιστεύουμε στον θεό που εμείς δημιουργήσαμε και όχι στον Θεό που δημιούργησε εσένα κι έμενα.
Και λέμε όλοι μας που είναι ο Θεός και η Παναγία?
Εδώ λοιπόν είναι να τρελαίνεται κανείς. Ναι μεν τον απαρνηθήκαμε. Ναι μεν βρίζουμε και Αυτόν και την Μάνα του και έχουμε την απαίτηση να έρθει να βοηθήσει? Εσύ κι εγώ εάν μας απαρνιόντουσαν, εάν μας βρίζανε η αν μας έβριζαν την μάνα μας θα πηγαίναμε να βοηθήσουμε?
Η Χώρα μας οδεύει πλέον πρός τόν γκρεμό της ολικής καταστροφής! Η ολική καταστροφή έρχεται ολοταχώς! Με το χέρι στην καρδιά τα γράφω όλα αυτά!
Οι Έλληνες της νεότερης γενιάς, αποκόπτονται συνεχώς από τον δρόμο της ευσεβείας! Δεν τους απασχολεί ο Θεός!
Δεν θέλουν σχέσεις με τον Αληθινό Θεό! Δεν σέβονται τον Θεό! Δεν αγαπούν τον συνάνθρωπο! Τρία πράγματα λατρεύουμε:
Τον εαυτούλη μας
Το χρήμα
Και τη αχαλίνωτη ζωή. Μια ζωή χωρίς φραγμούς και χωρίς άξιες.
Σήμερα οι νεώτεροι Έλληνες είπαν πρός τον Θεό τα εξής θλιβερά λόγια: «απόστα απ’ εμού! Οδούς Σου ου βούλομαι ειδέναι»! (Ιώβ, 21,14). Δηλ.Θεέ, φύγε από μπροστά μου!
Δεν θέλω να ξέρω το δικό Σου τον δρόμο»! Έτσι, λοιπόν, και ο Θεός μας άφησε μόνους και απροστάτευτους!
Πορευόμαστε πλέον χωρίς τό φανάρι της δικής Του γνώσεως και επιγνώσεως! Πορευόμαστε το δρόμο της καταστροφής!
Πολύ απλά μπορεί να καταλάβει κάποιος ότι καταπατήσαμε όλους τους πνευματικούς νόμους, τους νόμους του Θεού και το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να τους ξεπεράσει όπως ίσως θα μπορούσε να γίνει με ένα πρόστιμο του κράτους έχοντας ένα γνωστό η δίνοντας παρανομώντας το απαραίτητο ποσό σε κάποιον διεφθαρμένο που ορίστηκε εκεί για να κάνει το σωστό και μόνο.
Κάναμε ότι είναι δυνατόν κάποιοι για να γίνουμε χειρότεροι από αυτά που μας παρουσιάζει η τηλεόραση άλλοτε σαν αποτρόπαιες πράξεις και τα κατηγορούμε και δείχνουμε και την απέχθεια μας αλλά αμέσως τα ξεχνάμε αναπαυόμενοι στην καλοπέραση μας και επειδή δεν γίνονται στο δικό μας το σπίτι χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η φωτιά δεν πλησιάζει και σε μας, και άλλοτε σαν αρετές και φαντασιωνόμαστε να γίνουμε εμείς οι πρωταγωνιστές στα αίσχη που μας παρουσιάζουν μεταμφιεσμένα ως προοδευτικά και ανοιχτόμυαλα στις απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής που μόνο σύγχρονη δεν είναι αλλά μοιάζει περισσότερο με μεσαιωνική.
Ε όχι λοιπόν δεν εξαγοράζονται όλα με τα χρήματα. Όπως είναι αδύνατον να γίνουμε Θεοί στην θέση του ΘΕΟΥ (μπορούμε να φτάσουμε στην θέωση μόνο με την χάρη του ΘΕΟΥ). Αυτά λοιπόν έχουν σαν αποτέλεσμα την παράβαση τον πνευματικών νόμων την απομάκρυνση από τον Θεό και τον ερχομό του έσχατου καταντήματος που ακόμα δεν έχουμε φτάσει παρά προγευόμαστε λίγο από αυτά που θα έρθουν αν δεν αλλάξουμε γρήγορα. Και για να αλλάξουμε πρέπει να σταματήσουμε να θέλουμε να επιστρέψουμε στην κατάσταση της ευμάρειας που ήμασταν για να την χρησιμοποιούμε μόνο για να προκαλούμε πόνο και στεναχώρια στους γύρω μας και στους αδυνάτους κάτι που γινόταν κατά κόρον.
Όταν δέν υπάρχει Θεός ή όταν ο ίδιος ο άνθρωπος γίνεται Θεός, τότε αυτό σημαίνει τήν καταστροφή τού ανθρώπου». Ο άνθρωπος κάνει κακή χρήση τής ελευθερίας πού τού έχει παραχωρήσει ο Θεός. Καί νομίζει ο ανόητος ότι αποκτά εξουσία, ότι έχει δύναμη όταν αδικεί, όταν εκμεταλλεύεται τόν συνάνθρωπό του, όταν ασκεί ποικιλότροπη βία πάνω του, ιδιαίτερα στίς κατηγορίες τών συνανθρώπων μας πού είναι πιό ευάλωτες.
Πρέπει να συνέλθουμε γρήγορα και πρώτος εγώ. Δεν έχουμε άλλο χρόνο, να με συγχωρέσετε αν στεναχώρησα κάποιους δεν τα έγραψα αυτά για αυτόν τον λόγο, άλλα για να καταλάβουμε ότι Ένα είναι τελικά το σίγουρο, ο χρόνος τέλειωσε δεν πρέπει να παίζουμε με την μακροθυμία του ΘΕΟΥ, έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο πράγματα.
Λίγα λόγια για τον Αρθρογράφο μας
Ο π. Θεόφιλος Δράπανος είναι ένας Χαρισματικός Άνθρωπος και ένας από τους Άξιους Εργάτες του Αμπελώνα του Κυρίου . Είναι Εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους Αϊδινίου στον Νομό Μαγνησίας, στην ευρύτερη περιοχή του Αλμυρού (Βόλου) όπου Ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος & Αλμυρού. Επίσης έχει δημιουργήσει Ιστότοπο του Ιερού Ναού Αγίου Χαραλάμπους Αϊδινίου. (www.agiosxaralampos.gr) όπου Αρθρογραφεί δικά του ωφέλιμα άρθρα βγαλμένα από την καρδιά του προς αγαλλίαση των Ψυχών των πολυάριθμων Αναγνωστών του .
Διαβάστε περισσότερα Αρθρα του π. Θεοφίλου Δράπανος
σσ.theodromion.gr : Γίνετε συνοδοιπόροι μας
Στείλτε στο theodromion@gmail.com Άρθρα, Ιστορικά Ιέρων Ναών -Μοναστηριών Βίντεο ή κάτι που πιστεύετε ότι αξίζει να μοιραστείτε τόσο με εμάς όσο και με τους Αναγνώστες μας.
Αν σας αρέσει ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΕ ΤΟ!!! στον τοίχο σας (facebook) ή γράψετε το σχόλιο σας ακριβώς από κάτω από την ανάρτηση μας
Γράψτε μας το σχόλιο σας εδώ
Ακολούθησε μας στα social media
