Γράφει η κ. Άννα Ζανιδάκη

Στη σκέψη και στη θύμησή σου ,τα πάντα ωχριούν. Ο πόνος και το δάκρυ ,ο λογιαμός και η αποδοχή ,έρχονται

Ο καθένας μας ανεβαίνει το δικό του και σίγουρα δεν έχει και την ίδια βαρύτητα και το ίδιο αντίκρυσμα. Στον

Μαρία Γυναίκα , σύζυγος και μάνα! Παναγιά μας , Μεγαλόχαρη και Μεγαλοδύναμη. Γυναίκα ,στη ζωή , με τις αδυναμίες της

Παναγία.   Παναγιά φιλεύσπλαχνη και Αγία Μας Μητέρα έλα σε μας και άγγιξε και δείξε μας τη μέρα.   αυτή

Εσείς οι έξυπνοι που βάζετε έναν τίτλο και νομίζετε πως κάνατε το καθήκον σας ,είστε ήσυχοι με τη συνείδησή σας?

Μη χρονοτριβείς, Η ζωή κυλά , φεύγει και συνήθως να μην ανταποκριθεί απόλυτα , στα θέλω μας και στα όνειρά

Γενέθλια μέρα. Δε θα μπορούσα να μη γράψω , να μην αφήσω αποτυπωμένο αυτό το μήνυμα ,ψυχής ,καρδιάς και ευαισθησίας,

Μπορεί να μην έχουν φωνή , χορδές ,ήχοι να πλανώνται και να διαμορφώνουν ανάλογα με τη χροιά τους και το

Είμαστε ή δεν είμαστε ΣΩΣΤΕΣ ΜΑΝΕΣ? Μόνο αυτό θα πρέπει να διακατέχει την κάθε μας κίνηςη , το κάθε μας

Φτάνει τόσα μεγαλεία σε αρρωστημένα και νοσηρά σενάρια , σε αληθινά και εύλογα συναπαντήματα της λογικής με την ικασία, του

Μη σε νοιάζει. Όταν έχεις τον άνθρωπό σου , δίπλα σου , να μη νοιάζεσαι για κανέναν άλλο , δεν

Γιορτάζει?   Η ψυχή μας είναι ικανή να γιορτάσει , όταν ξέρουμε πως  πατεράδες ζουν μακριά απ τα παιδιά τους

Πώς να ζήσεις αυτές τις γιορτές , όταν ξέρεις πως χιλιάδες , εκατοντάδες άτομα , χάνουν τις ζωές τους τόσο

Δεν είσαι Θεέ μου τιμωρός να ρίχνεις το δικό σου  κεραυνό επί της γης να μαι  ο άνθρωπός σου. μηνύματα

  Παντού διάχυτα στην ατμόσφαιρα,συναισθήματα ή αποκυήματα της φανταςίας μας. Μια φανταςία που είτε οργιάζει είτε παίζει καθοριστικό και αποτρεπτικό

                        Άδειος ο ναός  Σφαδάζει η καρδιά μου  Ιησού

Χριστέ μου πως επίτρεψες Τ ‘Αγιά σου Πάθη Να υποπέσουν σε οικτρά Αλλων εκεί τη στάση? Να θέλουμε να ερχόμαστε

Μεγάλη Εβδομάδα ,των Παθών ,μα πιο πολύ ΤΩΝ ΛΑΘΩΝ.

Χριστέ μου εσέ τα Πάθη σου Τα χω βαθειά εντοιχήσει Σε σημεία της καρδιάς Τα χω καλά στολίσει. Με πόνο