Γιατί αυτή η αρρωστημένη θρησκευτικότητα ;

Το Ορθόδοξο βίωμα έχει δώσει τη θέση του στη “μαγική” λατρεία. Μια επιφανειακή επαφή με τον Θεό, συνήθως για κοινωνιολογικούς λόγους και ‘ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα’. Βγάλε από την Ορθόδοξη πίστη την προσωπική σχέση με το Πρόσωπο του Χριστού και μόλις έφτιαξες μια πολύ ωραία ειδωλολατρική θρησκεία. Συναλλαγή, τυπικότητα … και εντάξει πήραμε την ευλογία στο τσεπάκι μας.

Βλέπουμε πολλές φορές ότι έχουμε μια ειδωλατρική θρησκευτικότητα που την έχουμε ανάγει σε θεό. Δηλαδή κάνουμε κάποια θρησκευτικά εξωτερικά πραγματάκια οπότε είμαστε εντάξει. Τώρα πάει κάτι στραβά, θα τα βάλουμε με τον Θεό. Θυμάμαι μια κυρία που έλεγε σε μια κοπέλα που είχε καρκίνο : «Μα καλά πως έχεις καρκίνο εσύ που ήσουν πολύ της Εκκλησίας ;;! Πώς σου συνέβη αυτό; Γιατί να σ’ το κάνει ο Θεός αυτό!».

Πολύ απλά, θέλουμε να σωθούμε χωρίς κόπο, μαγικά. Φυσικά αυτό δεν γίνεται. Τέτοια σωτηρία δεν υπάρχει. Θέλουμε να κοινωνήσουμε ανεξομολόγητοι και να πάρουμε την ίδια ευλογία με αυτόν που επί 40 ημέρες νήστευε και προσπαθούσε να εφαρμόσει τις ευαγγελικές αλήθειες στη ζωή του. Είναι τρομερό όταν μιλάμε οι Ιερείς γι’ αυτό το Μυστήριο να βλέπουμε τον κόσμο να τρελαίνεται. Όταν πεις τη λέξη Εξομολόγηση, ο άλλος αντιδράει λες και βάζει το χέρι του στην πρίζα. Ουρλιάζει ο δαίμονας, διότι ξέρει ότι μέσα από αυτό το Μυστήριο θα ξεσπιτωθεί από την καρδιά του ανθρώπου.

Από την άλλη, στο Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως παρατηρείται το εξής: Το 5% είναι εξομολόγηση. Το άλλο 95% είναι κουβεντούλα, κουτσομπολιό, κατάκριση, μήπως ξέρει κανέναν γνωστό ο παπάς για να βάλει το παιδί μου στο δημόσιο κλπ. Η σχέση με τον Χριστό παραπαίει σε κάποιες εξωτερικές πράξεις απλά για να τα έχουμε καλά μαζί του και να μην μας συμβεί κάποιο κακό. Οι περισσότεροι ζητούν προσευχή κυρίως για σωματική υγεία και σπανιότερα για μετάνοια. Γιατί άραγε; Ήρθε δηλαδή ο Θεός μέσα στην ιστορία απλά για να μας δώσει μια βιολογική παράταση και τίποτα περισσότερο;

Ας προβληματιστούμε . . .

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει κάποια μικρή βελτίωση στους νεότερους, διότι μέσα από βιβλία και ομιλίες έχουν ενημερωθεί τι σημαίνει Ιερά Εξομολόγηση.

Σχετικά με τη Θεία Κοινωνία όμως, παρατηρούμε ότι υπάρχει το ακόλουθο φρόνημα: “Σιγά πάτερ μου! Κορόϊδο είμαι να νηστέψω; Θα κρατηθώ λίγο τη Μεγάλη Εβδομάδα και θα κοινωνήσω λέγοντας δυο κουβεντούλες σε μια εικόνα και καθάρισα. Δεν θέλει πολλά ο Θεός”.

Τέτοιο είναι το Ορθόδοξο φρόνημα στις μέρες μας…. Κουμπώνεις τον Χριστό στα μέτρα σου, φτιάχνεις και μια προσωπική κοσμοθεωρία πλάνης και κοιμάσαι ήρεμα το βράδυ. Και σε κουβέντα σε τραπέζια με το σόι το παίζεις και μέγας Θεολόγος .

Νομίζουμε ότι επειδή φάγαμε λίγο φρουτάκι το βράδυ και αύριο θα κοινωνήσουμε νηστικοί θα πάμε στον Παράδεισο ή ότι θ’ αρχίσουμε να βλέπουμε αγγέλους ή ότι δεν θα αρρωστήσουμε. Αν είναι έτσι, τσάμπα τα συναξάρια, τσάμπα οι μετάνοιες των Αγίων, οι ομολογίες, τα μαρτύρια.

Μεγάλη Τετάρτη στο Ευχέλαιο έρχεται κόσμος που δεν πατάει ποτέ στην εκκλησία όλο τον χρόνο απλά για να πάρει λίγο λαδάκι για ευλογία , μην αρρωστήσουμε, να μας έχει καλά ο Θεούλης. Φυσικά θα πάρουμε και λαδάκι delivery στον άντρα μας που είναι στο καφενείο και πίνει τσίπουρα γιατί δεν μπορούσε (δηλαδή δεν ήθελε) να έρθει στην εκκλησία. Το ίδιο γίνεται με το αντίδωρο. (Δεν μιλάμε για αρρώστους που δεν μπορούν να έρθουν). Πήραμε ευλογία, άρα καθαρίσαμε. Θέλουμε έναν Θεό μόνο για να μας έχει καλά στην υγεία από εκεί και πέρα τα περί Βασιλείας των Ουρανών τα θεωρούμε υπερβολές.

Αν η σωτηρία ήταν εφαρμογή στο κινητό, θα ξενυχτούσαμε να κερδίσουμε τις πίστες για να μπούμε στον Παράδεισο. Λίγο προσευχούλα και νηστεία μας φαίνονται βουνό. Θέλουμε να μας αγαπάνε, ενώ εμείς δεν θέλουμε να παλέψουμε για την αγάπη. Γι΄ αυτό άλλωστε μειώνονται οι γάμοι. Θέλουμε την ηρεμία μας, την ησυχία μας χωρίς κόπο, χωρίς άσκηση.

Application (τεχνολογική εφαρμογή) στην πνευματική ζωή δεν υπάρχει. Πνευματική θεραπεία δεν γίνεται από τον καναπέ. Οφείλεις να βυθιστείς στον πυθμένα της καρδιάς σου με το Φως του Χριστού ώστε να αρχίσουν οι όμορφες ανακαλύψεις και αποκαλύψεις.

Η άσκηση και η πνευματική ζωή γενικότερα είναι μια μάχη με τον εαυτό μου , ένας πόλεμος με τους δαίμονες και μια αδυναμία που παλεύω να γίνει δύναμη για να αγαπήσω Αυτόν που με έφτιαξε ώστε να θεραπευτώ. Άλλη λύση δεν υπάρχει.

Εκατό λίτρα αγιασμό να πιούμε, διακόσια λίτρα με λάδι Ευχελαίου να χριστούμε, όσους Επιταφίους και να στολίσουμε, ακόμα κι αν πάμε στη Θεία Κοινωνία το Πάσχα, αν δεν έχουμε πόθο Χριστού και μετάνοια με σκοπό τη σωτηρία, μάταια κοπιάζουμε.

Κάθε μέρα τη Μεγάλη Εβδομάδα “Στο ίδιο έργο θεατές”… Ευτυχώς που υπάρχουν και ψυχές σαν τον μετανοημένο ληστή και ευωδιάζουν οι μέρες λίγο Παράδεισο. Αυτές οι ψυχούλες μοιάζουν με λουλούδια που ευωδιάζουν στην έρημο.

Απλά….αυτές τις μέρες τις βιώνουν όσοι έχουν μετανοημένη καρδιά…. Για τους υπόλοιπους θα είναι απλά κάποιες ημερομηνίες και τίποτε άλλο.

Η φράση : «Πού θα περάσετε το Πάσχα;» έχει την εξής μετάφραση «Πού και με ποιους θα φάτε το Πάσχα.» Εκεί εξαντλούνται όλα τα προσωπικά μας θέλω, νοήματα και επιθυμίες. Όχι ότι είναι κάτι κακό η γιορτή και το φαγητό. Αλλά να μην τα έχουμε στην πρώτη θέση και τον Χριστό στην τελευταία. Θεωρούμε ότι γιορτάζουμε επειδή θα χορτάσει η κοιλιά μας.

Ας προβληματιστούμε λιγάκι γόνιμα τις ημέρες που έρχονται. Τα παραπάνω είναι ένα αποτέλεσμα ποιμαντικής διάγνωσης μόνο και μόνο για να δούμε που είμαστε και προς τα πού πρέπει να πάμε πάντα με αγάπη και διάκριση. Δεν τα λέμε όλα αυτά για να μαλώσουμε κανέναν. Απλά εκφράζουμε μια αγωνία ώστε να θέσουμε την πνευματική μας πυξίδα σε σωστό προβληματισμό.

Μην τα ρίχνουμε σας παρακαλώ πολύ όλα στην Εκκλησία και στους παπάδες. Όλοι φυσικά έχουμε ευθύνη, αλλά μην ξεχνάμε και την προσωπική ευθύνη.

Έρχεται ο Νυμφίος……..

Έχουμε ένδυμα γάμου;..

Καλή μετάνοια σε όλους μας.

Πηγή : euxh.gr