του Ιεροδιακόνου π. Ραφαήλ Χ. Μισιαούλη: Θείο Κήρυγμα Κυριακή 24 Noεμβρίου
Last Updated on: 23rd Νοέμβριος 2019, 07:17 μμ
Κυριακή (ΙΓ ́ Λουκᾶ – πλ. Β ́)
24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019
Εἰ θέλεις εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωήν, τήρησον τὰς ἐντολάς
Ο πλούσιος νέος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής φαίνεται πως είχε μεταφυσικές αναζητήσεις και μεγάλα πνευματικά ενδιαφέροντα. Η νεανική του καρδιά φλεγόταν για τα υψηλά, τα αιώνια, τα μέλλοντα. Πλησίασε τον Κύριο με ζήλο και διάθεση ειλικρινή. Ένας πόθος και μια φλόγα άναψε μέσα του που τον ανάγκασαν να πλησιάσει τον Χριστό και να του κάνει την εξής ερώτηση: «διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;[1]». Ζητάει να μάθει, τι να κάνει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Ο Κύριος του απάντησε: Γιατί με ονομάζεις «αγαθό», αφού νομίζεις ότι είμαι ένας απλός άνθρωπος; Κανείς δεν είναι απολύτως αγαθός παρά μόνο ένας, ο Θεός.
Στη συνέχεια ο Ιησούς άρχισε να του υπενθυμίζει τις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου «μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου[2]». Η τήρηση των εντολών του Θεού είναι βασική και απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία μας «. Δεν σωζόμαστε μόνο με το να πιστεύουμε. Χρειάζονται και τα έργα. Να θυμόμαστε αυτό που είπε και ο Κυριος «Ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστι ὁ ἀγαπῶν με[3]» και «οὐδὲν γλυκύτερον τοῦ προσέχειν ἐντολαῖς Κυρίου[4]». Οι θείες εντολές αποτελούν ενιαίο σύνολο και η μία εξαρτάται από την άλλη. Η αθέτηση μίας προδίδει διάθεση αμαρτωλή, η οποία θα εκδηλωθεί, εάν συντρέξουν οι περιστάσεις, στην παράβαση και άλλης ή άλλων εντολών, αλλά και πρόθεση καταφρονήσεως και περιφρονήσεως του θείου Νομοθέτου.
Διδάσκαλε, όλες αυτές τις εντολές τις φύλαξα από τα παιδικά μου χρόνια! Τότε, του λέει ό Κύριος, ένα σου λείπει ακόμα. Πούλησε όσα έχεις, εφ’ όσον ποθείς την αιώνια ζωή, μοίρασέ τα στους φτωχούς και έλα να με ακολουθήσεις. Μόλις άκουσε αυτό τον λόγο, έγινε περίλυπος, μελαγχόλησε, στεναχωρέθηκε. Και ο λόγος διότι ήταν πολύ πλούσιος «ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα». Ο νέος δΕν μπόρεσε να απεγκλωβιστεί από το οχυρὸ του πλούτου του. «ἐλιπάνθη, ἐπαχύνθη, ἐπλατύνθη· καὶ ἐγκατέλιπε τὸν Θεὸν τὸν ποιήσαντα αὐτὸν καὶ ἀπέστη ἀπὸ Θεοῦ σωτῆρος αὐτοῦ[5]». Και τότε συνειδητοποίησε πόσο δύσκολο είναι το ολοκληρωτικό δόσιμο στον Θεό.
Όταν ο Χριστός είδε το νέο να φεύγει τόσο πολύ λυπημένος, είπε: Πόσο δύσκολα θα μπουν στη Βασιλεία του Θεού αυτοί που έχουν χρήματα! «Πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ[6]». Είναι ευκολότερο μία καμήλα να περάσει από τη μικρή τρύπα που ανοίγει η βελόνα, παρά να μπει ένας πλούσιος στη Βασιλεία του Θεού. Εκείνοι τότε που το άκουσαν αυτό, απόρησαν: Μα τότε ποιος μπορεί να σωθεί; Κι ο Κύριος απάντησε: Εκείνα που είναι αδύνατο να γίνουν με την ασθενική δύναμη του ανθρώπου, αυτά είναι κατορθωτά και δυνατά με τη Χάρη του Θεού.
Δεν φτάνει να μην κλέψεις, να μην σκοτώσεις, αλλά χρειάζεται και κάτι άλλο: ν’ αγαπήσεις. Αυτό κάλεσε ο Ιησούς τον πλούσιο να κάνει, κι αυτό δεν είχε τη δύναμη να πράξει αυτός. Μονάχα ο άνθρωπος που αγαπά κατορθώνει τ’ ακατόρθωτα. Όπου φουντώνει η αγάπη έρχεται και η Χάρη.
Η ζωή μας είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα, σαν του σημερινού πλούσιου νέου. Έχουμε δει πολλούς πλούσιους, που λάτρευαν και προσκυνούσαν τον πλούτο τους σαν θεό. Ξαφνικά όμως έχασαν όλα τα πλούτη τους και έμειναν στο δρόμο. Αυτό το κατάντημα το θυμόμαστε στην Εκκλησία μας, όταν ψάλλουμε τον αρχαίο ύμνο: «Πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελαττωθήσονται παντός αγαθού[7]».
Αγαπητοί αδελφοί,
ο Χριστός μας σήμερα γίνεται απέναντι στον πλούσιο του Ευαγγελίου, απόλυτος. Όχι όμως για να τον προσβάλει ή να τον τιμωρήσει, αλλά για να τον βοηθήσει, δείχνοντας του την άσχημη πνευματική του κατάσταση. Όμως, η διήγηση του σημερινού Ευαγγελίου, φανερώνει και σε ΄μας, κάτι πολύ σπουδαίο. Τον σωστό τρόπο με τον οποίο πρέπει να αγωνιζόμαστε πνευματικά. Ο Χριστός μας το λέει ξεκάθαρα ότι η εξάρτησή μας από το χρήμα είναι ειδωλολατρία που μας κατευθύνει, μας υποτάσσει, και, τελικά, μας καταδυναστεύει. Ο νέος του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος έχασε την αιώνια ζωή. Προτίμησε τα πλούτη και αγάπησε περισσότερο τα χρήματά του. Η δική μας προτίμηση ας είναι αντίθετη. Με τα φθαρτά να αγοράσουμε τα άφθαρτα, με τα πρόσκαιρα τα αιώνια και μεε την ορθή χρήση του χρήματος ας εισέλθουμε στην Βασιλεία του Θεού. Αμήν.
[1] Λουκά 18,18.
[2] Λουκά 18,20.
[3] Ιωάννου 18,21.
[4] Σοφίας Σειράχ 23,27.
[5] Δευτερονομίου 32,15.
[6] Λουκά 18, 24.
[7] Ψαλμός 33,11.
ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ – (ΙΓ ́ Λουκᾶ – πλ. Β ́)
Ἁγιογραφικά Ἀναγνώσματα τῆς ἡμέρας
Ἑωθινόν Α ́
Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον (κη ́ 16 – 20)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, οἱ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς
τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς. Καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν
αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν. Καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς, ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων·
Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς. Πορευθέντες οὖν
μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ
Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς
τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ, ἐγὼ μεθ ̓ ὑμῶν εἰμι πάσας
τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Τόν καιρό ἐκεῖνο, οἱ ἕντεκα μαθητές ἔφυγαν γιά τή Γαλιλαία, στό βουνό
ὅπου ὁ Ἰησοῦς τούς εἶχε παραγγείλει νά πᾶνε. Ὅταν τόν εἶδαν, τόν
προσκύνησαν· μερικοί ὅμως εἶχαν ἀμφιβολίες. Ὁ Ἰησοῦς τούς πλησίασε
καί τούς εἶπε: «Ὁ Θεός μοῦ ἔδωσε ὅλη τήν ἐξουσία στόν οὐρανό καί στή
γῆ. Πηγαίνετε λοιπόν καί κάνετε μαθητές μου ὅλα τά ἔθνη, βαφτίζοντάς
τους στό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί
διδάξτε τους νά τηροῦν ὅλες τίς ἐντολές πού σᾶς ἔδωσα. Κι ἐγώ θά εἶμαι
μαζί σας πάντα, ὥς τή συντέλεια τοῦ κόσμου». Ἀμήν.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Πρός Γαλάτας ἐπιστολή Παύλου (στ ́11 – 18)
Ἀδελφοί, ὁ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν
ἠγάπησεν ἡμᾶς, καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι
συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσωσμένοι· καὶ συνήγειρε καὶ
συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ ̓Ιησοῦ, ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς
αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ
ἐν χρηστότητι ἐφ’ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ ̓Ιησοῦ. Τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι
διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα
μή τις καυχήσηται. Αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ ̓Ιησοῦ
ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς
περιπατήσωμεν.
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Ἀδελφοί, ὁ Θεός μᾶς ἀγάπησε, γιατί εἶναι πλούσιος σέ ἔλεος κι ἔχει
ἀπέραντη ἀγάπη. Κι ἐνῶ ἤμασταν πνευματικά νεκροί ἐξαιτίας τῶν
παραπτωμάτων μας, μᾶς ξανάδωσε ζωή μαζί μέ τό Χριστό. Μέ τή χάρη
τοῦ Θεοῦ ἔχετε σωθεῖ. Μᾶς ἀνέστησε μαζί μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό καί μᾶς
ἔβαλε νά καθίσουμε μαζί μ’ αὐτόν στά οὐράνια. Ἔτσι, μέ τήν ἀγάπη πού
μᾶς ἔδειξε διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, φανερώνει στίς μελλοντικές γενιές
πόσο ὑπερβολικά γενναιόδωρη εἶναι ἡ χάρη του. Πραγματικά, μέ τή χάρη
του σωθήκαμε διά τῆς πίστεως. Κι αὐτό δέν εἶναι δικό σας κατόρθωμα
ἀλλά δῶρο Θεοῦ. Δέ σωθήκατε μέ τά δικά σας ἔργα κι ἔτσι κανείς δέν
μπορεῖ νά καυχηθεῖ γι’ αὐτό. Εἴμαστε δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος
διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς ἔκανε καινούριους ἀνθρώπους, γιά νά
μποροῦμε νά κάνουμε καλά ἔργα, πού τά προετοίμασε ὁ Θεός, γιά νά
εἶναι μ’ αὐτά γεμάτη ἡ ζωή μας.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Ἐκ τοῦ κατά Λουκᾶν (ιη ́ 18 – 27)
Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ πειράζων αὐτὸν και
λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; εἶπε δὲ
αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. Τὰς
ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ
ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. Ὁ δὲ εἶπε·
ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. Ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ Ἰησοῦς
εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος
πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. Ὁ δὲ
ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο· ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. Ἰδὼν δὲ
αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα
ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! Εὐκοπώτερον γάρ ἐστι
κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν
τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. Εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; Ὁ
δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ
Ἐκεῖνο τόν καιρό, ἕνας ἄνθρωπος πλησίασε τόν Ἰησοῦ γιά νά τόν
πειράξει καί τόν ρώτησε: «Ἀγαθέ Διδάσκαλε, τί νά κάνω γιά νά
κληρονομήσω τήν αἰώνια ζωή;» Ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε: «Γιατί μέ
ἀποκαλεῖς “ἀγαθό”; Κανένας δέν εἶναι ἀγαθός, παρά μόνο ἕνας, ὁ Θεός.
Ξέρεις τίς ἐντολές: μή μοιχεύσεις, μή σκοτώσεις, μήν κλέψεις, μήν
ψευδομαρτυρήσεις, τίμα τόν πατέρα σου καί τή μητέρα σου». Κι ἐκεῖνος
τοῦ εἶπε: «Ὅλα αὐτά τά τηρῶ ἀπό τά νιάτα μου». Ὅταν τ’ ἄκουσε ὁ
Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: «Ἕνα ἀκόμη σου λείπει: πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καί δῶσε
τά χρήματα στούς φτωχούς, κι ἔτσι θά ἔχεις θησαυρό κοντά στό Θεό· κι
ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις». Μόλις ἐκεῖνος τ’ ἄκουσε αὐτά, πολύ
στενοχωρήθηκε, γιατί ἦταν πάμπλουτος. Ὅταν ὁ Ἰησοῦς τόν εἶδε τόσο
στενοχωρημένον, εἶπε: «Πόσο δύσκολα θά μποῦν στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ
αὐτοί πού ἔχουν τά χρήματα! Εὐκολότερο εἶναι νά περάσει καμήλα μέσα
ἀπό βελονότρυπα, παρά νά μπεῖ πλούσιος στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Ὅσοι
τόν ἄκουσαν εἶπαν: «Τότε ποιός μπορεῖ νά σωθεῖ;» Κι ἐκεῖνος τούς
ἀπάντησε: «Αὐτά πού γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι ἀδύνατα, γιά τό Θεό
εἶναι δυνατά».