της κ. Άννα Ζανιδάκη: Ο Θεός μας είπε να συγχωρούμε
Last Updated on: 24th Ιανουάριος 2020, 11:26 μμ
Δεν το αντέχετε!!!
Ολοι εσείς ,όλοι εμείς,φωνάζουμε ,διεκδικούμε και κυρίως νομίζουμε πως απευθιυνόμαστε σε ώριμα άτομα,χωρίς το φόβο ότι έχουμε να κάνουμε με άγουρες και ανώριμες ψυχές.
Τι κι αν έχουν σαρανταρήσει,πενηνταρήσει,μερικοί ή μερικές,δε θα είναι απλά παιδιά ,αλλά θα παλιμπαιδίζουν τραγικά και τραγελαφικά συνάμα.
Νομίζουμε πως έχουμε να κάνουμε με άτομα,που θα μαςκαταλάβουν,αφού αυτό καταλαβαίνεις,εξ αρχής,μα η συνέχεια ,είναι παντελώς ανατρεπτική και απρόσμενη.
Κάποιοι φωνάζουν,διεκδικούν τάχα την αλήθεια και όταν την ακούσουν,κατεβάζουν τα μούτρα ,διαμάχες πλήττουν εκείνο το χώρο ,την ως τώρα ήρεμη και ατάραχη μεν,αλλά αρένα διεκδίκησης και διαμάχης,μετέπειτα.
Ο Θεός μας είπε να συγχωρούμε ,να δεχόμαστε τις αδυναμίες του άλλου και να συμπάσχουμε μαζί του ,να το συναναστρεφόμαστε,αλλά δε μας είπε,τι θα κάνουμε,όταν τα επίπεδα της αντοχής και της ανοχής μας έχουν βαρέσει κόκκινο.
Ισως ή και σίγουρα να ναι βλασφημία όλη αυτή η τοποθέτηση,αλλά πιστεύω μετο δικό μου μυαλό ,ότι θα πρέπει να θωρακίζουμε και τους εαυτους μας,γιατί αν μας βρουν ή φανούμε ευάλωτοι,ζήτω που καήκαμε και τότε ο σώζων εαυτώ σωθήτω.
Δεν το αντέχετε εσείς που το επικαλείστε,το θέλετε,ακόμα και ίσως κάποιοι κάποιες ,να το απαιτείται κιόλας,αλλά δε θα μάθετε ποτέ ,πως κάθε τι που λέμε ή πράττουμε,θα χει ως επακόλουθο και την πληρωμή των συνεπειών του,γιατί όπως μάθαμε ,ναι να γίνεται το λάθος ,αλλά ΄να είμαστε και εμείς σε θέση και σε κατάσταση,να το πληρώσουμε.
Δε σας φταίνε αθώες ψυχές,πονεμένες καρδιές΄,να παίζετε τρισάθλια παιχνίδια μαζί τους,γιατί μάθετε,πως εκτός από ένας μυς,που πάλλεται και δίνει την ώθηση και την ενέργεια για ζωή και ύπαρξη.
Αυτή ξέρετε,,,πονάει,ρυγά,λυγάει,σφαδάζει,μάχεται,μα κυρίως χτυπά και καρδιοχτυπά,στους παλμούς εκείνους που θα εκτιμήσει και θα καταλάβει πως αξίζει ,να ζει ,να υπάρχει και κυρίως,,να γίνεται καλύτερη γι αυτούς που θα την εκτιμήσουν και δε θα την παρατήσουν.
Ισως μερικές φορές,όντως άνθρωποι με αδυναμίες,πάθη και λάθη,να μην είμαστε σσε θέση να συγχωρήσουμε ή ακόμα και να συμπορευθούμε το δρόμο εκεινο,που κάποτε είχαμε αποφασίσει να το διαβούμε μαζί και ενωμένοι για μια ζωή.
Αυτό όμως δεν παέι να πει,πως θα δεχθούμε και θα υποδεχθούμε πάση ανοησίας, αδιαμαρτύρητα και αγόγγιστα,καθώς διαφαίνεται ηλίου φαεινότερην.η δυσκαμψία του νου και η ακαμψία επαναφοράς ταχυτήτων κατανόησης ,παρά παρανόησής της.
Γράφει η κ. Άννα Ζανιδάκη
