της Μαρίας Σκαμπαρδώνη: Η στάση της Εκκλησίας απέναντι στην αυτοχειρία
Πολλές φορές, οι δυσκολίες της ζωής διαλύουν ψυχικά τους ευαίσθητους ανθρώπους και τους οδηγούν στη «λύση» της αυτοχειρίας. Η αυτοχειρία δεν είναι επιθυμητή ως πράξη διότι αντιβαίνει το ένστικτο της αυτοσυντήρησης; εμφανίζεται ως η έσχατη λύση του αυτόχειρα απέναντι στον πόνο που βιώνει μπροστά σε μία επώδυνη και αξεπέραστης –για εκείνον- δυσκολίας κατάσταση. Δεν είναι αυτό που θέλει πραγματικά αυτός που το επιλέγει; είναι μία λύση ανάγκης επειδή θεωρεί πως μόνο έτσι θα σταματήσει να πονάει.
Οι λόγοι για τους οποίους μπορεί να οδηγηθεί ένας άνθρωπος στην αυτοχειρία, είναι πολλοί και διάφοροι: από μία ερωτική απογοήτευση, προβλήματα υγείας, κατάθλιψη και οικονομικές δυσκολίες μέχρι η αίσθηση πως οι άλλοι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για εμάς, όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στην απόφαση να τερματίσει μόνος την ύπαρξή του.
Η Ορθόδοξη Θεολογία διδάσκει πως η ζωή είναι δώρο του Θεού και ο άνθρωπος οφείλει να τη σέβεται και να την τιμά. Η εμπιστοσύνη στην παντοδυναμία του Θεού και η πεποίθηση πως Εκείνος δε μας εγκαταλείπει, δεν επιτρέπει σε έναν άνθρωπο να στραφεί εναντίον του εαυτού του, σε καμία περίπτωση, όσο τραγική και αν είναι.
Στην Αγία Γραφή, υπάρχει αναφορά σε δύο μόνο αυτοκτονίες προσώπων. Στην Παλαιά Διαθήκη συναντάμε την αυτοχειρία του Αχιτόφελ, ο οποίος υπήρξε σύμβουλος του βασιλιά Δαβίδ, ενώ στην Καινή Διαθήκη συναντάμε τη μία και μοναδική αυτοκτονία του Ιούδα, του ανθρώπου που πρόδωσε τον Ιησού Χριστό. Ο Ιούδας άφησε την απελπισία και την ενοχή να τον οδηγήσει στην έσχατη λύση, στην αφαίρεση της ίδιας της ζωής του. Αν μετανοούσε, ελπίζοντας στην εύνοια και το έλεος του Θεού, είναι σίγουρο πως Εκείνος θα τον συγχωρούσε.
Η Εκκλησία αποδοκιμάζει την αυτοκτονία, διότι τη θεωρεί ως δείγμα έσχατης απελπισίας και απόλυτης απιστίας απέναντι στο πρόσωπο του Θεού. Ο άνθρωπος ο οποίος στηρίζεται σε ανθρώπινες δυνάμεις ή πρόσκαιρα υλικά αγαθά είναι βέβαιο πως κάποια στιγμή θα βρεθεί σε κατάσταση στέρησης ή θα απογοητευτεί; ο άνθρωπος όμως που ελπίζει στο έλεος του Θεού ποτέ. Για αυτό και δεν επιτρέπει σε ιερέα να παρευρίσκεται σε εξόδιο ακολουθία αυτόχειρα –εκτός αν προσκομιστεί έγγραφο το οποίο να πιστοποιεί πως ο αυτόχειρας έπασχε από σοβαρά ψυχικά νοσήματα.
Για την Ορθόδοξη Θεολογία, ο άνθρωπος τη ζωή την έλαβε σα δώρο από το Θεό και οφείλει να την προστατεύει και να τη φροντίζει. Ο άνθρωπος δε δημιούργησε τη ζωή, για αυτό και δεν έχει δικαίωμα να την αφαιρέσει σε καμία περίπτωση. Ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό σε καμία περίπτωση δε θα βυθίσει τον εαυτό του στην ανυπαρξία, δε θα αφαιρέσει ο ίδιος την ίδια του την ύπαρξη, σε μία κατάσταση από την οποία καμία λύτρωση, καμία βελτίωση και αλλαγή δεν πρόκειται να έρθει.
Η απώλεια της ελπίδας είναι μέγιστο λάθος για έναν πιστό, γιατί η δύναμη του Θεού πάντοτε στο τέλος δίνει τη λύση σε κάθε μικρή και μεγάλη δυσκολία της ζωής, η οποία επιτρέπεται από το Θεό για το δικό μας πνευματικό συμφέρον.
Κάνε εγγραφή εδώ ==>
Εγγραφείτε στο κανάλι μας
