Αφιερώματα Εκκλησιαστική ΙστορίαΒιντεοσκοπιμένες Ομιλίες

Μητροπολίτης Παροναξίας κ.κ. Καλλίνικος: Ο ένθεος βίος του Οσίου Γέροντος π. Φιλοθέου Ζερβάκου

Κοινοποίησε την Ανάρτηση μας αν σας φάνηκε ενδιαφέρον
Χρόνος Ανάγνωσης 7 Λεπτά
Listen to this article
0
(0)

 

Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Παροναξίας κ.κ. Καλλίνικος (Νικόλαος Δεμενόπουλος) ἐγεννήθη τῷ  1959 ἐν Ἀθήναις, ἐκ γονέων Ναξίων.

Ἀποφοιτήσας τῆς Βαρβακείου Προτύπου Σχολῆς Ἀθηνῶν, ἐσπούδασε Θεολογίαν εἰς  τό Πανεπιστήμιον Ἀθηνών, ὅπου καί ἐπραγματοποίησε μεταπτυχιακάς σπουδάς εἰς τόν τομέα τοῦ Κανονικοῦ Δικαίου.

Μετά τήν ἐκπλήρωσιν τῶν στρατιωτικῶν του ὑποχρεώσεων ὑπηρέτησεν ὡς Καθηγητής Θεολόγος εἰς τό Ἀρσάκειον Σχολεῖον  Ψυχικοῦ. Διάκονος ἐχειροτονήθη τῇ 25ῃ Ὀκτωβρίου 1986 καί Πρεσβύτερος – Ἀρχιμανδρίτης τῇ 29ῃ Ὀκτωβρίου 1989 ὑπό τοῦ  Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ὕδρας κυροῦ Ἱερόθεου.

Ὑπηρέτησεν ὡς Ἱεροκήρυξ καί ὑπεύθυνος Νεότητος τῶν  Ἱ. Μητροπόλεων Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης, Παροναξίας καί Νέας Σμύρνης καί ὡς Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Αἰγίνης. Παραλλήλως ὑπηρέτησεν κατά τήν τελευταίαν δεκαετίαν εἰς τήν Ἱ. Σύνοδον, ὡς Γραμματεύς Αὐτῆς.

Μητροπολίτης Παροναξίας ἐξελέγη τῇ 24ῃ  Ἰουνίου 2008 καί ἐχειροτονήθη τῇ 30ῇ Ἰουνίου 2008. Τά ὀνομαστήρια του  ἄγει τῇ 15ῃ Ὀκτωβρίου, ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν Τιμίων Λειψάνων τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Καλλινίκου Μητροπολίτου Ἐδέσσης.

 

Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε εκτενώς στο βίο και στα χαρίσματα του Αγίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, του οποίου όλη η ζωή βασίστηκε στην υπακοή του θείου θελήματος και στην μίμηση της εν Θεώ πολιτείας των Αγίων, τρέφοντας ιδιαίτερη αγάπη προς τον Άγιο Δημήτριο, εμπνεόμενος από το μαρτύριο και τη ζωή του. Στην αρχη της ομιλίας του αναφέρθηκε στα παιδικά χρόνια του Γέροντος: “Γεννήθηκε τον Μάιο του 1884 στη Λακωνία, από ευσεβείς και ενάρετους γονείς. Η αγάπη του για την εκκλησία και τη λατρεία φάνηκε από τα πρώτα του χρόνια. Ο ίδιος σε αυτοβιογραφικά του στοιχεία αναφέρει «Τόση ήταν η αγάπη και ο πόθος μου για την εκκλησία που ενώ πολλάκις οι γονείς μου με έστελναν για εργασία, με το που χτυπούσε η καμπάνα άφηνα στην εργασία μου και έτρεχα στην εκκλησία, και αναγκάστηκαν οι γονείς μου να μην με στέλνουν για εργασία την ώρα που θα χτυπούσε η καμπάνα»”. Στην συνέχεια μίλησε για τα νεανικά χρόνια του Αγίου Γέροντος, όπου η αγάπη του για την εκκλησία ενισχύθηκε από την μελέτη των βίων των Αγίων Πατέρων και μαρτύρων και σε αυτή τη κατάσταση τον επισκέφθηκε η χάρις του Θεού, ο ίδιος διηγείται: «αισθάνθηκα σαν να ήρθε στην καρδιά μου ακτίς θείου φωτός», και έτσι γεννήθηκε η επιθυμία του για την μοναχική πολιτεία. Για τα χρόνια που ασκούσε το λειτούργημα του δασκάλου, ο Σεβασμιώτατος χαρακτηριστικά ανέφερε: “Ήταν θεόπνευστος δάσκαλος και πρώτα επιθυμούσε να διδάξει στα παιδιά το ήθος και την ορθοδοξία”. Κλείνοντας την ομιλία του τόνισε: “Έζησε με ακρίβεια και συνέπεια τη μοναχική ζωή. Ήταν φιλακόλουθος και ολιγαρκής, την ελεημοσύνη την είχε πρώτα από όλα” και πρόσθεσε: “βεβαιώνεται στο πρόσωπο του το «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού!»

 

Ολίγα γενικά για τον βίο του Γέροντος

Ο π. Φιλόθεος γεννήθηκε στις 8 Μαΐου του 1884 στο χωριό Πάκια των Μολάων της Λακωνίας από ευσεβείς γονείς, τον Παναγιώτη και την Αικατερίνη Ζερβάκου.

Στο μυστήριο του βαπτίσματος ονομάστηκε Κωνσταντίνος. Τα πρώτα γράμματα τα διδάχτηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Από την παιδική του ηλικία αγαπούσε την μελέτη του Αγίου Ευαγγελίου, τους βίους ταν αγίων, και έμαθε να προσεύχεται, να εκκλησιάζεται και να υμνεί το Θεό.

Το 1901 σε ηλικία 18 ετών διορίστηκε διδάσκαλος και εργάστηκε με θαυμαστό ζήλο για τρία χρόνια στο χωριό Φοινίκι της Λακωνίας.

Μετά τη στρατιωτική του θητεία και με τις οδηγίες και ευλογίες του πνευματικού του πατρός Αγίου Νεκταρίου, ασπάστηκε τον ισάγγελο βίο των μοναχών, τον οποίο ποθούσε από την παιδική του ηλικία και με θαυμαστό τρόπο οδηγήθηκε στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής της Πάρου. Μετά από ευδόκιμη δοκιμασία, την 29η Δεκεμβρίου του 1907 έλαβε το σχήμα του μοναχού και μετονομάστηκε Φιλόθεος. Την δε επόμενη μέρα χειροτονήθηκε διάκονος. Στις 22 Απριλίου του 1912, Κυριακή της Σαμαρείτιδος, χειροτονήθηκε ιερεύς και έλαβε και χειροθεσία πνευματικού πατρός. Τον Ιανουάριο του 1930 και σε ηλικία 46 ετών δέχθηκε την ηγουμενία της Μονής Λογγοβάρδας, την οποία ανέδειξε πνευματικό φάρο και κιβωτό σωτηρίας για μια πεντηκονταετία μέχρι την οσιακή κοίμησή του.

Ανεδείχθη δια βίου πιστός στρατιώτης Ιησού Χριστού και μιμητής των Αγίων, πολιτευθής με γνήσιο αποστολικό ζήλο και πατερικό φρόνημα.

Οι λόγοι του Γέροντος Φιλοθέου, οι πατρικές νουθεσίες και συμβουλές του ήταν ευπρόσδεκτες και επωφελείς, ιδιαίτερα επιδρούσε ευεργετικά, όμως, το φωτεινό άγιο παράδειγμά του, η ζώσα πίστη του, η μεγάλη ταπείνωση και η θερμή του αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο.

Ο π.Φιλόθεος ήταν χαρισματούχος, πολυτάλαντος, εμπνευσμένος καθοδηγητής ψυχών και εδίδασκε Χριστόν με όλη τη χριστομίμητη ζωή του.

Υπήρξε φάρος πνευματικός και για πολλές δεκαετίες στο χώρο της Ελλαδικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Υπηρέτησε υποδειγματικά το Άγιο θέλημα του Κυρίου με ορθόδοξο πατερικό και εκκλησιαστικό ήθος.

Τον στόλιζαν πολλές αρετές όπως, της απλότητας, της ταπεινώσεως, της διακρίσεως, της μακροθυμίας, της συγχωρητικότητας, της υπομονής, της αγάπης.

Ο μακαριστός γέροντας κήρυξε, εξομολόγησε, έγραψε, δίδαξε, έπραξε και αφιέρωσε τον εαυτό του για την δόξα του Θεού και την ωφέλεια του πλησίον.

Δεν τον άγγιζε ούτε πλούτος ούτε δόξα, αλλ’ έζησε ταπεινά, απλά και με ειλικρινή ευσέβεια.

«Ζούσε στον 20ο αιώνα και εμιμείτο κατά πάντα τους μεγάλους άγιους Πατέρας της ερήμου στην ατομική του ζωή», σημειώνει εύστοχα η Αδελφότης της Ι. Μ. Θαψανών Πάρου.

Ο πατήρ Φιλόθεος πολιτευόταν την οδό του Κυρίου με κάθε δικαιοσύνη και αλήθεια· και υπηρέτησε το λαό του Θεού με αγαθή συνείδηση.

Όπως είναι γνωστό, η Θεία Χάρη του Τριαδικού μας Θεού αναδεικνύει σε κάθε εποχή, στην Εκκλησία του Χριστού, Αγίους, για να καθοδηγεί και ευεργετεί δι’ αυτών, πνευματικά και υλικά, τον κόσμο για να τους δείχνουν τον δρόμο του Ευαγγελίου προς σωτηρία τους.

Ο μακαριστός Γέροντας Φιλόθεος διέθετε πίστη στερεά, ταπείνωση γνήσια και αγάπη άδολη. Έιχε ζώσα πίστη ενεργουμένη δι’ αγάπης. Είχε διηνεκή μνήμη θανάτου, αγωνιζόταν πάντοτε να ευαρεστεί τον Θεό και να ευεργετεί τον άνθρωπο, την εικόνα του Θεού. Διψούσε για την σωτηρία ψυχών.

Εργάστηκε ιεραποστολικώς σε νησιά, πόλεις και χωριά της Ελλάδος σε όλη την διάρκεια της ζωής του, κηρύττοντας τον λόγο του Θεού και εξομολογώντας· η δε συρροή των πιστών και η τιμή στο πρόσωπο του, ήταν συγκινητική. Εκηδεμόνευσε πατρικώς πτωχούς, ορφανά, χήρες και πέρασε τη ζωή του διακονώντας, ευεργετώντας και εργαζόμενος το αγαθό προς όλους με πατρική στοργή.

Κάθε ζήτημα που παρουσιαζόταν το αντιμετώπιζε με προσευχή, σύνεση, διάκριση, ταπείνωση, πραότητα και υπομονή, Η ταπείνωση και η πραότητα του Γέροντα ήταν φαινόμενον. Και μόνον που τον έβλεπαν οι άνθρωποι ωφελούνταν.

Πληροφορούσε, ενέπνεε, οικοδομούσε και οδηγούσε σε αληθινή μετάνοια τους προσερχομένους και έσωζε, συνεργούντος του Θεού, πολλές ψυχές καλής προαιρέσεως.

Ο πατήρ Φιλόθεος μαγνήτιζε τις δεκτικές ψυχές· η δε ψυχική του ωραιότητα ήταν διάχυτη στην οσιακή του βιβλική μορφή.

Όπου ευδόκησε η Θεία Πρόνοια να μεταβεί, για έργο πνευματικό, για εξομολόγηση, κήρυγμα και ιερές ακολουθίες, οι χριστιανοί έτρεχαν, όπως τρέχουν τα διψασμένα ελάφια στις πηγές των υδάτων, για να δεχθούν λόγια πίστεως, ελπίδος, αγάπης και παρηγοριάς. Τον δέχονταν δε ως άνθρωπο του Θεού.

Ο αξιοθαύμαστος π. Φιλόθεος ήταν μία ξεχωριστή εκκλησιαστική οσία μορφή και υπήρξε, θα έλεγε κάνεις, ο από Θεού κληρωθείς αστήρ για να χαράξει μία φωτεινή τροχιά, κυρίως στο πνευματικό στερέωμα της ελλαδικής Εκκλησίας, αλλά και εκτός αυτής. Υπήρξε ο ζωντανός κρίκος στην χρυσή αλυσίδα των συνεχιστών της Ορθοδόξου παραδόσεως των θεοφόρων Αγίων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας μας.

Ο αγγελομίμητος π. Φιλόθεος, με το ιερό και χαριτωμένο πρόσωπο, το ορθόδοξο φρόνημα και την οσιότητα του βίου, έζησε στον κόσμο αυτόν ως ξένος, διαβάτης, οδοιπόρος και φίλος Θεού. Διέθετε χαρίσματα δικαίου και αγίου ανδρός και μεγάλη παρρησία, δώρα του Θεού προς παραμυθία και ενίσχυση των πιστών, γι’ αυτό και ανακούφιζε, ευεργετούσε, προστάτευε και ανέπαυε τους προσερχομένους προς αυτόν ανθρώπους, διότι γνώριζαν, ότι «πολύ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη» (Ιακ. 5, 16).

Ο μακαριστός Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος ως αντιλαμβάνεσθε, διέθετε μεγάλα και εξαιρετικά υψηλά πνευματικά κεφάλαια και ήταν στολισμένος με χαρίσματα πολλά του Αγίου Πνεύματος. Επέδειξε ένθεο ζήλο υπεραμυνόμενος των δικαιωμάτων του Θεού. Αγάπησε ειλικρινά τον Κύριο και αγαπήθηκε από Αυτόν. Ευαρέστησε τον Θεό με έργα, λόγια και γραφίδα, όση δύναμις, σε όλη την ζωή του.

Εξ όσων ήδη έχουν αναφερθεί ο μακαριστός πατήρ Φιλόθεος, Σεβασμιώτατοι, σεβαστοί πατέρες και ευσεβείς χριστιανοί, καίτοι ζούσε εις τον αιώνα μας, παρουσίαζε βιώματα των αποστολικών χρόνων. Επειδή ζούσε με τον Χριστό και διΑ του Χριστού, όλη η ζωή του απετέλεσε πεδίο αγαθοεργού δράσεως, διακονώντας και ευεργετώντας πάντας, πνευματικώς και υλικώς.

Ενώ είναι δύσκολο να βρούμε λόγους ικανούς ή εικόνες κατάλληλες προς αποκάλυψη της μυστικής εν Χριστώ ζωής του, η Χάρις του Θεού, της οποίας ήταν φορέας και πλούσια ενοικούσε στην ψυχή και στο σώμα του, πληροφορούσε το πλήρωμα της Εκκλησίας και παντού όπου πήγαινε, προσέτρεχαν οι πιστοί σαν σε προσκύνημα και δεν κουράζονταν να τον ακούν προσεκτικά έστω και αν το λειτουργικό του κήρυγμα διαρκούσε και μία ώρα. Τον αισθάνονταν ως δούλο του Κυρίου εκλεκτό, ως ομολογητή της πίστεως και κήρυκα της μετανοίας, και γι’ αυτό τον τιμούσαν, ζητούσαν τις προσευχές του και τις σοφές πατρικές οδηγίες του. Βάδιζε στην γη αλλά συμπεριεφέρετο σαν πολίτης του ουρανού. Είχε το σχήμα του ανθρώπου, αλλά ζούσε σαν άγγελος. Όλος ο επί γης βίος του ήταν μία συνεχής δοξολογία του εν Τριάδι Θεού και θερμή πρεσβεία προς την Υπεραγία Θεοτόκο και τους Αγίους Πάντας. Ζούσε σε ατμόσφαιρα εσωτερικής γαλήνης, πραότητος και μακαριότητος και είχε βαθιά συναίσθηση της πνευματικής πατρότητος, επιμελούμενος της σωτηρίας των Χριστιανών.

Διήλθε την οδό του Κυρίου «εν πάση δικαιοσύνη και αληθεία». Διακόνησε το λαό του θεού «εν αγαθή συνειδήσει» και εν δυνάμει ευσεβείας, πάσχοντας καθημερινά για τον Χριστό και τους αδελφούς του χριστιανούς. Διέθετε ακεραιότητα χαρακτήρος και ανεπίληπτη ζωή. Ήταν απλούστατος, ήπιος προς όλους, διδακτικός, ανεξίκακος, αφιλάργυρος, άμαχος, φιλάγαθος, δίκαιος, γαλήνιος, πράος, κόσμιος την μορφή και το παράστημα, άκακο αρνίο, όσιος, άνθρωπος του Θεού.

 

Κάνε εγγραφή εδώ ==>

Εγγραφείτε στο κανάλι μας

για να ενημερώνεστε για τα Βίντεο μας


Γράψτε μας το σχόλιο σας εδώ

Βαθμολόγησε την Ανάρτηση μας

Πόσο χρήσιμη ήταν αυτή η ανάρτηση ;

Αναγνώστες που Βαθμολόγησαν * 0 * / Επιλέξατε την Βαθμολογία * 0 * αστέρι. *Συντακτική Ομάδα theodromion.gr : Ευχαριστούμε που μας στηρίζεται

Δεν υπάρχουν ψηφοφορίες μέχρι τώρα! Γίνετε ο πρώτος που θα αξιολογήσει αυτήν την ανάρτηση

Αν το βρήκες ενδιαφέρον Κοινοποίησε το

Η κοινοποίηση που θα κάνετε μας βοηθάτε να συνεχίσουμε την προσπάθεια μας

Ακολούθησε μας στα social media

Like
Κοινοποίησε την Ανάρτηση μας αν σας φάνηκε ενδιαφέρον

Αφήστε μια απάντηση

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Δές και αυτό
Χρόνος Ανάγνωσης 7 Λεπτά https://www.youtube.com/watch?v=HJStFz5Crd0  
x
error: Ευχαριστούμε