του π. Σπυρίδων Σκουτή : Ξέρουμε τελικά τι μας συμφέρει ; Για ποιό συμφέρον προσευχόμαστε;

Οι δεήσεις των πληρωτικών της Θείας Λειτουργίας «προσπαθούν» να ξεδιαλύνουν τις εσωτερικές μας επιθυμίες. Να γίνει δηλαδή ένα εσωτερικό ξεκαθάρισμα. Τι θέλουμε και γιατί το θέλουμε. Εδώ διαστρεβλώνουμε όλοι τη λέξη «συμφέρον». Εδώ η δέηση μας λέει για αυτά που συμφέρουν την ψυχή μας , και τι συμφέρει την ψυχή μας ; Ό,τι έχει να κάνει με τη θεραπεία και τη σωτηρία της.

 Δυστυχώς ελάχιστοι Χριστιανοί έχουν τέτοιο βάθος στα αιτήματά τους. Η κλασσική κατάσταση είναι να χρησιμοποιήσουμε τον Χριστό σαν το λυχνάρι για να μας βοηθήσει σε κάτι που έχει να κάνει αποκλειστικά με αυτόν τον κόσμο. Για σωτηρία και Βασιλεία των Ουρανών ούτε λόγος.

 Η τραγικότητα έχει να κάνει και με μερικούς γονείς. Λένε ότι αγαπάνε τα παιδιά και τα εγγόνια τους αλλά δεν νοιάζονται καθόλου για τη σωτηρία της ψυχής τους. Οι προσευχές, η Εκκλησία, τα αιτήματα έχουν να κάνουνε με αυτόν τον κόσμο. Ελάχιστοι γονείς έχουν αγωνία αν τα παιδιά τους κοινωνούν , αν έχουν πνευματικό, αγωνίες σχετικά με την πνευματική τους ζωή. Όλες οι ανησυχίες περιστρέφονται γύρω από κοσμικές δοξασίες: Να σπουδάσει (να φέρει το χαρτί), να παντρευτεί (δεν μας ενδιαφέρει ποιον άνθρωπο, απλά να περνάει καλά), και να μας φέρει κανένα εγγόνι. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Ποιος νοιάζεται για μετάνοια, εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, εν Χριστώ διαπαιδαγώγηση, σωτηρία, κλπ.Αυτά είναι για τους παπάδες. 

 Εδώ μπαίνουν και κάποια σοκαριστικά ερωτήματα. Δεν τα απαντάμε διότι τα θεωρούμε αυτονόητα ενώ δεν είναι . Λέμε να παντρευτεί το παιδί μας, μήπως όμως δεν κάνει ακόμα για γάμο διότι είναι ανώριμο; Λέμε στο παιδί μας να παντρευτεί και να μας φέρει εγγόνι. Είμαστε σίγουροι ότι έχει την ωριμότητα για κάτι τέτοιο; Το προετοιμάσαμε το παιδί μας ώστε να γίνει πατέρας και μητέρα εν Χριστώ ή απλά δίναμε τόσα χρόνια χαρτζιλίκια, προσφέραμε μια επιφανειακή ηθική, πληρώναμε φροντιστήρια και ενδιαφερόμασταν απλά να μεγαλώσει το παιδί μας. Για πνευματική ωρίμανση τι κάναμε; Έρχονται 30 χρονών παιδιά να παντρευτούνε και έχουν μυαλό 15χρονου. Για όλο αυτό ποιος φταίει άραγε;  

 Όταν λέω στις νέες μητέρες ότι σκοπός και στόχος δεν είναι μια επιφανειακή διαπαιδαγώγηση του παιδιού σας (να το ταϊζουμε και να το μεγαλώνουμε) διότι κάτι τέτοιο κάνουν και τα ζώα, αλλά να προετοιμάσετε το παιδί σας για τη Βασιλεία των Ουρανών, σοκάρονται!!!!… Δεν είναι κουκλάκι από το jumbo που απλά πρέπει να το κάνουμε να λειτουργήσει σωστά αλλά να το προετοιμάσουμε για τον ουρανό.

 Είχε δίκιο ο Μακαριστός Σιατίστης Παύλος σε αυτά που έλεγε ότι πολλοί γονείς νοιάζονται για τα εμβόλια που θα κάνουν στα παιδιά, αγγλικά, μπαλέτα, πιάνα, γλώσσες αλλά για τον Χριστό δεν νοιάζεται κανείς. Για τη σωτηρία της ψυχής τους ελάχιστοι γονείς νοιάζονται και γονατίζουν προσευχόμενοι. Θα κάνουμε ένα παιδί διότι πρέπει να διαιωνιστεί το όνομα από το σόι και όλα καλά, τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες.

 Ελάχιστα χαρτάκια προσευχής, προσφόρων, παρακλήσεων θα είναι για τη μετάνοια και τη σωτηρία των παιδιών. Όλα τα αιτήματα που μας φέρνει ο κόσμος είναι κοσμικής φύσεως : «Να περάσει στις εξετάσεις, να βρει άνθρωπο να παντρευτεί, να μου κάνει εγγόνι, να βρει δουλειά, να πάρει προαγωγή». Μόνο τέτοια αιτήματα αντικρύζουμε. Πολλές φορές λέω σε όσους φέρνουν τέτοια χαρτάκια: «Ωραία όλα αυτά αλλά δεν θέλετε τα παιδιά σας να σωθούν; Να σώσουν την ψυχή τους , να μετανοήσουν;» και με κοιτάνε όλοι σαν εξωγήινο.

 Αγαπητοί γονείς, και γιαγιάδες ….. Γονατίστε για τα παιδιά σας όσο είναι καιρός. Αφήστε τις ματαιόδοξες κοσμικότητες και προσευχηθείτε για την ψυχή τους διότι αυτό είναι τελικά που χρειάζονται τα παιδιά και τα εγγόνια σας, άλλο αν δεν σας το λένε. Μην τα χρησιμοποιείτε σαν προϊόντα ματαιοδοξίας ή προέκταση των ανασφαλειών σας. Δεν είναι αντικείμενα, είναι άνθρωποι με ψυχή και σώμα και ο άνθρωπος χωρίς Χριστό δεν μπορεί να ολοκληρωθεί. Ας παρακαλέσουμε λοιπόν τον Κύριο για αυτά που πραγματικά μας συμφέρουν και δεν είναι άλλο από αιτήματα σωτηρίας και μετανοίας. Στα υπόλοιπα ξέρει ο ίδιος ο Κύριος ποιους δρόμους θα ανοίξει. Καλό αγώνα.