του π. Σπυρίδων Σκουτή : Τα “σαθρά” θεμέλια και ο θεμέλιος λίθος

Έρχεται όμως κάποια στιγμή ένας πειρασμός, μια δυσκολία και τα πάντα διαλύονται. Τα χαμόγελα στις φωτογραφίες, ο χαβαλές στα πάρτι πριν και μετά τον γάμο τώρα έχουν σβήσει. Γιατί άραγε;

Οι περισσότεροι γάμοι στην ουσία μοιάζουν με μία επιχειρηματική σχέση που διαλύεται όταν πέσει έξω η εταιρία. Αυτό που ονομάζουν οι περισσότεροι αγάπη, στην ουσία είναι ένα ψευτοσυναίσθημα για να ικανοποιήσει ο καθένας τα θέλω του χρησιμοποιώντας τον άλλον και τίποτε άλλο. Ξέρετε γιατί λοιπόν χάνονται όλα; Διότι ο πειρασμός που ήρθε, τους έκλεψε το όνειρο της ματαιοδοξίας και τα πάντα διαλύθηκαν. Αν όμως έχω τον Χριστό στην καρδιά και στο γάμο μου, την αίσθηση της αιώνιας ζωής ως εμπειρία, τι μπορεί τελικά να μου κλέψει ο πειρασμός; Τι μπορεί να μου πάρει όταν είμαι δοσμένος σε Αυτόν που με δημιούργησε ;

 Ακούμε τους λόγους για τους οποίους τα ζευγάρια θέλουν να παντρευτούν και φρίττουμε. Άλλος θέλει οικονομική εξασφάλιση, άλλος απλά να γίνει γονέας, άλλος απλά να καλύψει τη μοναξιά του κλπ. Πού είναι ο Χριστός σε όλα αυτά; Η σωτηρία, το πνευματικό ενδιαφέρον. Όλα μια επιφάνεια. Ένα πλατσούρισμα και τίποτε περισσότερο. Βρίσκομαι σε τραπέζια και ο άλλος θεωρεί επιτυχία μέγιστη ότι απλά μεγάλωσε παιδιά, τα σπούδασε και τα καλοπάντρεψε. Αλήθεια και τι έγινε ; Αρκεί αυτό; Δηλαδή επιτυχία είναι κάποια χαρτιά στον τοίχο, ένας πλούσιος γαμπρός ή μια νύφη με προίκα και τέλος; Απλά δηλαδή γάμος, παιδιά, περιουσία, εγγόνια και τέλος; Δηλαδή να ικανοποιήσουμε ένα project χωρίς ουσία και νόημα; Υπάρχουν γονείς που ενδιαφέρονται για την πνευματική κατάσταση των παιδιών τους; Υπάρχουν ζευγάρια που μετά το γάμο στην εκκλησία βλέπουν να ανοίγεται ένας δρόμος για τη Βασιλεία των Ουρανών;

Γνώρισα γονείς που έπεσαν στην κατάθλιψη διότι το παιδί τους δεν πέρασε τις πανελλήνιες, ή διότι δεν παντρεύτηκε αυτόν/ή που υπολόγιζε το σόι. Δεν γνώρισα μέχρι τώρα γονέα να θλίβεται γιατί το παιδί του δεν κοινωνάει ή δεν έχει πνευματικό.

Τελικά όλα σε αυτή τη ζωή γίνονται για μια εικόνα, για κοινωνιολογικούς λόγους, για το τι θα πει ο κόσμος, για το πως θα ικανοποιήσω τα κόμπλεξ και τα τραύματά μου. Όλα απλά για να καμαρώνω και να το παίζω ότι είμαι κάποιος και ότι κάτι κάνω. Σιγά, και τι έγινε ; Ας ζήσουμε τη ζωή που θέλουμε και μπορούμε, όταν βέβαια τα θέλω και τα μπορώ είναι βαπτισμένα με Χριστό και όχι με εγωισμό και ματαιοδοξία.

Αδερφέ αν το θεμέλιο του γάμου και της ζωής σου γενικότερα δεν είναι ο Χριστός, τότε ό,τι και να κάνεις όλα θα καταλήξουν στο μηδέν και σε έναν τάφο. Μόνο Αυτός που νίκησε το θάνατο μπορεί να δώσει νόημα και ουσία στην ύπαρξή μας. Ας ασχοληθούμε με το “είναι” και όχι με το φαίνεσθαι των πραγμάτων. Ας βάλουμε θεμέλια που δεν τελειώνουν σε αυτή τη ζωή αλλά περνάνε στην αιωνιότητα. . . Αλήθεια υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται για όλα αυτά ;

Δεν ξέρω, γνωρίζω κάποιους ελάχιστους . . . σαν μικρά καντηλάκια μέσα στο σκοτάδι του κόσμου τούτου.

Πηγή : euxh.gr