της Άννας Ζανιδάκη : O Πνευματικός μας
Last Updated on: 4th Μάρτιος 2020, 02:45 μμ
Αρθρογράφος – Δημοσιογράφος Συντάκτρια-theodromion.gr
Πρέπει να φτάσουν καταστάσεις,που να τον αναζητήσουμε,να θελήσουμε να δεχθούμε την ηθική του συμπαράσταση;
Πρέπει να βρεθούμε σε εκείνα τα αδιέξοδα ψυχής που να μην αρκούμαστε απλά σε συμβουλές ειδικών;
Πρέπει να σταθούμε απέναντι στον εαυτό μας και να αναλογιστούμε το κακό που του κάνουμε ;
Πρέπει να θέλουμε να δούμε τι κρύβει η ίδια μας η ψυχή,που όχι στηλοβάτης του εαυτού μας ,αλλά έρμαιο κινείται και διακινείται ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο;
Πρέπει να δούμε πως η άμεση και απαραίτητη βοήθεια ,δεν είναι τίποτα άλλο,παρά εκείνη η προσευχή ,η ικεσία στον Πλάστη και Δημιουργό μας ,ώστε να ναι σε θέση να αντιληφθεί τη δική μας μεμονωμένη απόγνωση και διχασμό απόφαση;
Πρέπει να ισορροπήσουμε σε εκείνο το τεντωμένο σχοινί,που δε θα μαστε σε θέση καν να δούμε,να αντιληφθούμε και να αποδοκιμάζουμε τη σοβαρότητά του,με την ολομία σκληρή προπόνηση προς εξισορρόπηση καταστάσεων;
Πρέπει να σταθούμε δίπλα στον καλό μας εαυτό και να βωμολοχήσουμε ,να διασπάσουμε τον καλό απ τον κακό μας εαυτό ,ώστε να χειροδικήσουμε εναντίον του ;
Πρέπει να αναμετρηθούν οι καλοςύνες μας ,οι καλοπροαίρετές μας διαθέσεις,αφού οι κακές και απρογραμμάτιστες,είναι τόσες που ίσως και να χαθούμε στο μέτρημα και στην καταγραφή τους ;
Πρέπει να δούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς,να χάνουν έδαφος ,να χάνουν την δική του ευελιξία και να γίνονται ουραγοί και προωθητές,κάκιστων και αισχρών εκδικήσεων και διεκδικήσεων;
Πρέπει το μικρό παιδί που χουμε μέσα μας ,να γυρίσει με παράπονο και να μας κοιτάξει κατάμματα,διαμαρτυρόμενο,για την κακομεταχείρησή του και την απονοιά που του δείχνουμε ως τώρα ;
Πρέπει να κλείσουμε τους λογαριασμούς εκείνους που ανοίξαμε με ευθύνες και υποχρεώσεις ,με τάματα και ανυπόστατα λόγια και προσμονές,ώστε να μαςτε σε θέση να αγγίξουμε κάποια ευαίσθητή μας χορδή ;
Πρέπει να δούμε πως η απελπισία δεν είναι ποτέ βοηθός,παρά στήνει τα δικά της θέατρα του παραλόγου και εκείνες τις σκηνές και τοςυ διαδραματιζόμενους ρόλους,που μόνο καλό δεν κάνουν στην αλήθεια της και την ίαςή της ;
Πολλά πρέπει ,πολλά ίσως μα τα κυριότερα ερωτηματικά ,εκείνα που μας βασανίζουν και θέτουν τους εαυτούς μας,προ των Πυλών,των διαμαρτυριών και των ευλόγων επεξηγήσεων…εφόσον αποφασίζουμε να σώσουμε ότι σώζεται και να εξακολουθήσουμε να πράττουμε και να συμπράττουμε για το κοινό καλό και εκείνη την άφεση,όταν ,εφόσον ,όπου και άμα αρμόζει.
Τότε θα έρθει ο Πνευματιός,ιατρός και ίαση συνάμα,στις πονεμένες και χιλιοτυραννισμένες,υφές της σκέψης,του νου ,της καρδιάς και του μυαλού μας .
Τότε και μόνο τότε ,το δέντρο της ζωης που θέλουμε να ανθίσει,να καρποφορήσει,θα ναι σε θέση και επάξιο.να φέρει τέτοιους καρπούς,που όμοιούς του,δε χει άλλο,δε θα βρούμε πουθενά.
Γιατί απλά Ο ΘΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΘΑ ΔΡΑΣΕΙ ΩΣ ΒΑΛΣΑΜΟ ΣΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΤΗΡΙΟ ΕΝΑΥΣΜΑ ΣΤΙΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΜΑΣ .
ΚΑΘΗΣΥΧΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΥΣΙΠΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΥΩΡΕΣ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΣ ,ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ.
Κάνε εγγραφή εδώ ==>
Εγγραφείτε στο κανάλι μας
