της κ. Άννας Ζανιδάκη: Ας είμαστε αληθινοί Χριστιανοί
Αφού ακόμα ο Θεός μας κρατά ζωντανούς στη γη,να μην το πούμε ούτε στον παπά της Ενορίας μας, που λέει κι ο θυμόσοφος λαός μας.
Παντού ακούμε σκοτωμούς, βιασμούς, ληστείες, κακουργηματικές πράξεις και εμείς, ακόμα πιστεύουμε τι..ότι αξίζουμε τη Βασιλεία των Ουρανών ή πως όταν θα έρθει η ώρα ,αρκεί να μετανοήσουμε και θα σωθούν οι αμαρτίες μας !
Πιστεύω πλανόμαστε πλάνην οικτράν,αν νομίζουμε τόσο αναίμακτα ψυχής, θα διεκδικήσουμε και θα αναζητήσουμε τη λύπηση Του, τη στοργή Του ,την καλοσύνη Του ,την φιλευσπλαχνία Του.
Κι όμως, εμείς τόσα διάστημα πού είμαστε? σε ποιον κλείνουμε την πόρτα και αφήνουμε το ζητιάνο που θα ζητήσει την ελεημοσύνη μας, τον πενιχρόν μας οβολό, παρά στεκόμαστε απέναντί τους, τους κριτικάρουμε με τα χειρότερα σκληρά λόγια και μετά θέλουμε να λεγόμαστε και Χριστιανοί ,΄ Άνθρωποι της Εκκλησίας.
Μα πριν λίγες μέρες ,άκουσα, την ομιλία του πατρός Ανδρέα Κονάνου,αναφερόμενος σχετικά ,με το χαρακτηρισμό αυτόν, που και ο ίδιος ,τον άκουσα να αμφιταλαντεύεται,σχετικά με τον ορισμό και τον προσδιορισμό.
Βλέπετε,μερικά άτομα ,καλυπτόμενα απ΄το μανδύα της Χριστιανοσύνης ,ίσως και να διαπράττουν τα χειρότερα εγκλήματα ψυχής ,δόλια ,ύπουλα,ακόμα και σκληρά και άκαρδα.
Συχνά πυκνά ,νομίζω πως εκείνα τα χρόνια της Παλαιάς Διαθήκης, με τα Σόδομα και τα Γόμορα,την πλήρη σύγχυση εννοιών κι αξιών ζωής.
Εκείνα τα χρόνια, που βασίλευε η ασωτία,η κυνικότητα,ο αχρείος κι ασεβής πόθος,της σάρκας να εγειρει χιλιάδες σώματα,προς ακολασία και ψεύδη ,προς αδυναμία και ανυπαρξία,ανθρώπινης υπόστασης,με παντελούς ελλείψεως της κρίσης ,του πνεύματος,παρά υλικά αγαθά ,βασίλευαν στο συνοθύλλευμα κράτους και ανθρώπων,ανυπαρξίας τους κι ανταρσίας αυτών.
Χάθηκαν οι αξίες ,τα ιδανικά,αλλοιώθηκαν τα άτομα,οι χαρακτήρες τα πιστεύω τους και ότι συνεπάγεται μια ανθρώπινη ύπαρξη.
Σεβασμός πουθενά,το συναντάμε καθημερινά ,εξελλισσόμενο πλέον φαινόμενο, αθεϊσμού, αρνήσεως και απαρνήσεως του Δημιουργού τους.
Και πάλι να δεχθώ ,τη θέση και την αποδοχή της ανεξιθρησκείας, εμείς όμως οι Χριστιανοί να υποπείπτουμε σε τέτοια αναπάντεχα και αδικαιολόγητα σφάλματα, δεν το χωρά ο νους του ανθρώπου ..ούτε στα πιο τρελά σενάρια φαντασίας μας.
Ας ελπίσουμε να ελαχιστοποιηθεί όλη αυτή η κατρακύλα του ανθρώπινου γένους,του είδους ,που ευλογήθηκε απ το Θεό και καταριέται μόνος του ο ίδιος ο άνθρωπος,την ύπαρξή του.
Ο Πύργος της Βαβέλ, χρόνια στήνεται, συστήνεται μα όλοι μας ,εθελλοτυφλούμε μέχρι την ώρα και τη στιγμή ,που θα δούμε να επαναλαμβάνεται η ιστορία,αφού εδραιώσαμε για τα καλά το χειρότερο εχθρό μας,το ψέμα τη συκοφαντία ,το μίσος και την κακία.
Γράφει η κ. Άννα Ζανιδάκη
