της Άννας Ζανιδάκη: Γολγοθάς
Ο καθένας μας ανεβαίνει το δικό του και σίγουρα δεν έχει και την ίδια βαρύτητα και το ίδιο αντίκρυσμα.
Στον καθένα και στην καθεμιά μας , αντικατοπτρίζεται η αλήθεια της ψυχής μας ,που δε θα αιθεροβατεί ,αλλά σε στέρεα εδάφη και μόνιμης αποδοχής και σύνεσης ,καλείται να αποτελέσει τον παράγοντα και το γνώμονα της διεκπαιρέωσης και του αποτελέσματος αυτής .
Στο κάθε άτομο ,άντρα ή γυναίκα , παιδί ,ο Σταυρός που του αναλογεί και του αρμόζει , θα ναι εκείνος που θα κληθεί να τον κουβαλήσει ,ώστε να ενδυναμώσει την Πίστη.]
Εκείνη για να ακολουθήσει τα βήματα του Σωτήρα και Πλάστη του , προς επίλυση ,καθώς και προς έκβαση αίσια , μέσα στον αγώνα και στα σκληροτράχηλα εκείνα επίπεδα , προς επίγνωση των δυνατοτήτων του και αντοχών του .
Τι κι αν δεν έχει όνομα, τι κι αν δεν έχει προσδιορισμό , αφού ξέρουμε ,πως πρέπει να τον ανεβούμε , να τον κουβαλήσουμε και αναλόγως τις δικές μας αντοχές , να το φέρουμε μαζί μας ,ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας και όλου μας του είναι .
Γολγοθάς , Μαρτυρικός Τόπος ,εκεί που εναπόθεσε ο Ιησούς μας τη σκέψη του και το λογισμό του, στο Θέλημα του Πατέρα του και άφησε να επιτελέσει εκείνος το Έργο του .
Θυσιαζόμενος ο Χριστός μας ,που να περίμενε την αλλοίωση και τη μετάλαξη τη δική μας ,την ωμή παραδοχή ,την εφησυχασμένη αλλότρια σύνταξη ,μανιφέστων , αποπροσανατολιστικών , ακόμα και αφανειών ,του Ιδεώδους της Θρησκείας , του Χριστιανισμού μας ,ακόμα και του έντονου εχθρικού πολέμιου κλίματος εναντίον του .
Ακόμα κι αυτό το παραλλαγμένο φαινόμενο τέλεσης Ακολουθιών ,με προσαρμοσμένες ώρες και συνθήκες ,είναι κι αυτό όλο το γεγονός , ένας Σταυρός , που χουμε κληθεί να τον αποδεχθούμε μεν ,αλλά ποτέ αβασάνιστα , να μην ταχθούμε υπέρ των αλλαγών και εκείνων των αδιαπράγματευτων διαπραγματεύσεών τους .
Το Θείο Δράμα , τελείται και τώρα πια εκτελείται , στο όνομα άλλων Ιούδων Ισκαριωτών ,που δεν εξαργυρώθηκαν για τριάκοντα αργύρια, αλλά για τα πενιχρά ,πεντόβολα της ανήθικης ηθικής τους και της προσαρμοζόμενης σ αυτούς , καιομένης βάτου ,ασυνειδησίας και Κολάσεων ,ψυχικών χαρισμάτων ,κενού και εναπόθεσης του είναι τους , σε κατειλημένα από φόβο κι αλλοφροσύνη , νεοτοξικών αντικειμένων ..κατ εικόνα και καθ ομοίωσιν.
Όχι πια του Σωτήρα μας ,αλλά του Άσωτου εκείνου Υιού ,που θέλει πλανευόμενος , να κατακτήσει το Θρόνο του Ηγέτη μεν ,αλλά του Αλάθητου και του Ασύγκριτου .
Θέση που μόνο ο Πλάστης μας διακατέχει και κάθε άλλος συγκρινόμενος και άμεσα μεταβόμενος προς προσέγγισή του ,μόνο ένα μπορεί να επιτεύξει και να επιτελέσει .
Το ρόλου του κακού και του άδικου , Σατράπη και Καννιβαλου ψυχών .
