της Μαρίας Σκαμπαρδώνη : Ο πόλεμος στη Χριστιανική πίστη
Πώς μπορεί να συμβιβαστεί, άραγε, η Βιβλική εντολή ‘’ου φονεύσεις;’’ με τις αιματοχυσίες και τους πολέμους που περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη;
Πώς βλέπει η Χριστιανική Πίστη τον πόλεμο για την προστασία της ζωής και της χώρας από τον επικίνδυνο εισβολέα;
Πρέπει να επισημανθεί πως ο Θεός δε συμφωνεί με την έννοια του πολέμου, αλλά το θεωρεί μερικές φορές ένα αναγκαίο κακό, για αυτό και το ανέχεται.
Στην Παλαιά Διαθήκη, ειδικά στην Πεντάτευχο και τα ιστορικά βιβλία περιγράφονται πολλοί πόλεμοι και αιματοχυσίες. Επειδή οι συνθήκες της Παλαιάς Διαθήκης ήταν διαφορετικές και υπήρχε η προσμονή του Μεσσία, όπως και η απειλή από τα γειτονικά ειδωλολατρικά έθνη, ο Θεός επέτρεψε τον πόλεμο και την υπερίσχυση υπέρ αυτών. Με αυτό τον τρόπο, δεν επιτράπηκε η εισχώρηση της ειδωλολατρίας στο Ιουδαϊκό έθνος και αποτράπηκε η συνέχιση των βίαιων και ανήθικων εθίμων των ειδωλολατρικών εθνών ( οι παιδοθυσίες, σεξουαλικά όργια κτλ).
Γνωρίζουμε πως ο βασιλιάς Δαβίδ, ο οποίος είχε χαρακτηριστεί “άνθρωπος κατά την καρδιά του Γιαχβέ” (Α΄ Βασιλέων 13/ιγ: 14), παρέμενε ένας βασιλιάς ο οποίος είχε κάνει πολλούς πολέμους. Για αυτό το λόγο και εμποδίστηκε να χτίσει έναν ναό για το Θεό από τον προφήτη Νάθαν επειδή ήταν “άνδρας αιμάτων” (Β΄ Βασιλέων 16/ις: 8). Διότι ακόμα και το αίμα που έχυσε αν και παράνομων και εχθρών, δεν έπαυσε να είναι αίμα ανθρώπων. Και την οικοδόμηση του ναού, ανέλαβε ο γιος του, ο Σολομώντας. Ακόμα και ο ίδιος ο Αβραάμ χρησιμοποίησε βία για να απελευθερώσει τον ανιψιό του Λωτ όταν τον είχαν φυλακίσει, ένας Άγιος της Παλαιάς Διαθήκης κατά την Ορθόδοξη πίστη, κατέφυγε στη βία.
Ο Χριστός με την παραίνεση «όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτω και την άλλην» Ματθαίος 5:39, εγκαινιάζει στην Ιουδαϊκή κοινωνία μία νέα Χριστιανική αντίληψη: τη συγχώρεση, την ανοχή, την αγάπη προς τον εχθρό μου. Εγκαινιάζει την ανοχή και τη συγκατάβαση μεταξύ των ανθρώπων, διότι βλέπει στην αγάπη την αληθινή λύση κάθε προβλήματος, που είναι το μίσος και η διχόνοια μεταξύ των ανθρώπων.
Αυτό δε σημαίνει όμως πως δεν πρέπει να υπάρχει άμυνα στην περίπτωση που η χώρα μου απειλείται από εξωτερικούς εχθρούς. Και γνωρίζουμε και από την Ιστορία, πως αγωνιστές του 1821 υπήρξαν Χριστιανοί, μερικοί εξ αυτών ήταν και ιερείς (Παπαφλέσσας). Ο πόλεμος, σε αυτή την περίπτωση, είναι ένα <<αναγκαίο κακό>> , μία αναγκαιότητα αφαίρεσης ζωής ώστε να μην κινδυνεύσει η ζωή και η ίδια η ανεξαρτησία μίας χώρας.
Παρόλα αυτά, η Εκκλησία εξακολουθεί να θεωρεί την αφαίρεση ζωής ως μεγάλο κακό, ακόμα και αν συμβεί μέσα στην περίπτωση ενός πολέμου. Για αυτό και ο άνθρωπος που σκοπεύει να γίνει ιερέας, δεν εκπληρώνει τη θητεία του στρατό, αλλά απαλλάσσεται από την αφαίρεση ζωής, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση.
Η ζωή είναι πάντοτε ιερή, δώρο του Θεού κατά τη Χριστιανική Διδασκαλία, ο πόλεμος είναι ένα <<αναγκαίο κακό>> που χρησιμοποιείται ως άμυνα μόνο όταν υπάρχει ύψιστος κίνδυνος.
Κάντε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube αν θέλετε να βλέπετε πρώτοι τα νέα μας βίντεο Στηρίξτε το διαδικτυακό κανάλι μας του Εκκλησιαστικού Ορθόδοξου Ιστότοπου theodromion.gr με την ΔΩΡΕΑΝ εγγραφή σας στον παρακάτω
Κάνε εγγραφή εδώ ==>
Εγγραφείτε στο κανάλι μας
Πατήστε ΕΓΓΡΑΦΗ και μετά ? το καμπανάκι και επιλέξετε το ΟΛΕΣ όσοι δεν το έχετε πατήσει για να σας έρχονται ειδοποιήσεις.
Στο διαδικτυακό κανάλι μας του Εκκλησιαστικού Ορθόδοξου Ιστότοπου theodromion.gr Θα βρείτε Οδοιπορικά , Πνευματικές Ψυχωφελιμες Ομιλίες , και ζωντανές Αναμεταδόσεις
